Hindi Mo Napapansin, Pero NILOLOKO Ka Na Nila—Ito Ang 9 na Senyales! By Brain Power 2177

Hindi Mo Napapansin, Pero NILOLOKO Ka Na Nila

Hindi porket magaling magsalita, mapagkakatiwalaan na. Ilang beses ka na bang naniwala sa taong puro pangako, pero laging wala sa panahon ng pangangailangan? Yung tipong sweet sa umpisa, pero unti-unting lumalabas ang tunay na ugali. Minsan, kahit gaano pa natin kamahal o pinapahalagahan ang isang tao… kailangan nating tanggapin na hindi lahat ng sinasabi nila ay totoo.

Sa video na ‘to, pag-uusapan natin ang 9 sitwasyon na dapat mong bantayan—mga senyales na hindi mo na dapat ibigay ang tiwala mo, kahit anong paliwanag pa ang sabihin nila. Kung sawa ka nang masaktan, maloko, o gamitin—para sa’yo ‘to.

NUMBER 1

KAPAG PAULIT-ULIT NA NILALABAG

ANG TIWALA MO

Alam mo ‘yung pakiramdam na parang ikaw na lang ang naniniwala, habang paulit-ulit ka nang binibigo? Parang ikaw na lang ang kumakapit, habang ‘yung isa, palaging may dahilan, palaging may “next time,” pero hindi na nagbabago. ‘Yung sinabi nila dati, “sorry na, huling beses na ‘to”—ilang beses mo na bang narinig ‘yon?

Sa totoo lang, minsan kahit nasasaktan ka na, pinipili mong intindihin. Kasi nga, may care ka, may pinagsamahan kayo, may mga alaala kayo. Pero habang paulit-ulit nilang nilalabag ang tiwala mo, unti-unti kang nauubos. At ang masakit pa, kapag sila ang nagkamali, parang kasalanan mo pa.

May mga taong magaling magsalita—mga “smooth talker.” Marunong humingi ng tawad, marunong magpaliwanag, pero hindi naman kayang panindigan ang mga salita nila. Pwedeng ngayon, aayusin nila, pero pagkalipas ng ilang araw, balik ulit sa dati. At habang pinapalampas mo ‘yan, mas lalo nilang iniisip na okay lang.

Pero eto ang totoo: hindi mo kasalanan kapag napagod ka. Hindi mo kasalanan kung mapagtanto mong sapat na ang sakit. Kasi ang totoong nagmamahal at nirerespeto ka, hindi paulit-ulit na sisirain ang tiwala mo. Oo, walang taong perpekto. Lahat nagkakamali. Pero ang taong may malasakit sa’yo, hindi gagawin ulit ang parehong pagkakamali na ikinasakit mo dati.

Kapag paulit-ulit kang nasasaktan sa parehong dahilan, hindi na aksidente ‘yan. Desisyon na ‘yan ng taong nananakit sa’yo. At kung paulit-ulit na lang silang humihingi ng tawad pero hindi naman nakikita ang pagbabago, baka hindi na sila dapat paniwalaan pa.

Minsan kailangan mong pumili ng sarili mong kapayapaan kaysa sa isang relasyong puro paasa. Dahil ang tiwala, ‘pag nasira nang paulit-ulit, hindi lang basta nasisira—nauubos.

NUMBER 2

KAPAG MAGALING LANG SILA

KAPAG MAY KAILANGAN SILA

Isa ‘to sa pinaka-common pero kadalasang hindi agad napapansin na red flag sa mga tao: ‘yung kabaitan nila, seasonal. Pa-sweet lang sila kapag may gusto, pero pagkatapos no’n—parang hindi ka na kilala.

Napansin mo na ba ‘yung mga taong sobrang sipag mag-chat, magparamdam, o mag-effort kapag may hinihingi? “Kamusta ka na?” “Ingat ka palagi ha.” “Grabe miss na kita!” Pero pag nakuha na nila ang pabor, pera, koneksyon, o kahit simpleng atensyon mo—unti-unting nananahimik. Hanggang sa tuluyan ka nang hindi maramdaman.

Ang totoo? Hindi ikaw ang namimiss nila. Ang kailangan nila sa'yo ang hinahanap nila.

Kaya sobrang importante na matutunan mong kilatisin ang motive ng mga tao. Kasi minsan, ang totoo, hindi ka nila binibigyan ng halaga—ginagamit ka lang nila bilang "means to an end."

At masakit pa, dahil sobrang sweet nila sa umpisa, akala mo genuine. Akala mo may concern. Kaya kahit nasaktan ka na before, babalik ka pa rin kapag bigla silang naging mabait ulit. Pero paulit-ulit lang ‘yung cycle: babait sila, may kailangan, makukuha nila, tapos bigla silang mawawala. Tapos pag nagka-problema ulit—guess what? Andiyan na naman sila. Parang reset lang, parang scripted.

Dapat mo ring bantayan ‘yung mga taong hindi mo maramdaman ‘pag masaya ka, pero bigla silang present ‘pag may nangyayari sa’yo na makikinabang sila. Nandyan lang sila kapag may tsismis, may drama, o may opportunity na puwede silang makisawsaw. Pero kapag ikaw ‘yung nangangailangan? Tahimik. Walang paramdam. Parang wala kang halaga.

At ‘yung pinakadelikado? Kapag nasanay ka na sa ganitong cycle. Kapag inaccept mo na lang na “ganun talaga siya,” kahit alam mong hindi ka na pinapahalagahan. Kaya kailangan mong tandaan:

Hindi mo kailangan ng taong magaling lang kapag may kailangan sila. Kailangan mo ng taong nariyan kahit wala silang makukuha sa’yo.

Tiwala ay hindi para sa mga seasonal na tao. Bigyan mo ng tiwala ‘yung mga taong nananatili, kahit wala silang makuhang kapalit. Bigyan mo ng tiwala ‘yung mga nagpaparamdam hindi dahil may kailangan sila, kundi dahil mahalaga ka sa kanila. Hindi dahil may pakinabang, kundi dahil may tunay silang malasakit.

NUMBER 3

KAPAG HINDI NILA KAYANG PANINDIGAN

ANG SARILI NILANG SALITA

Isa ito sa mga pinakamasakit at nakakapanlumong realidad sa buhay: ang maloko sa mga salitang walang halagang pinanghahawakan.

Maraming tao ang magaling magsalita. Ang husay nilang mangako, magpaasa, at bumuo ng mga salitang parang musika sa pandinig mo. Sasabihin nila na “huwag kang mag-alala,” “ako ang bahala sa’yo,” “pangako, hindi kita iiwan,” o “lagi akong nandito para sa’yo.” Sa una, nakakakilig pakinggan. Nakakagaan ng loob. Parang may matibay kang sandalan.

Pero habang tumatagal, unti-unti mong napapansin: puro salita lang pala sila. Walang gawa. Walang paninindigan.

Kapag dumating ang oras na kailangan mo sila, bigla silang hindi mahanap. Kapag may responsibilidad na dapat nilang harapin, laging may dahilan. Laging may “emergency,” laging may “di inaasahan,” laging “hindi pwede.” Pero sa totoo lang—hindi nila kayang panindigan ang sinabi nila.

At dito mo mararamdaman ‘yung bigat: hindi dahil wala sila, kundi dahil pinaniwala ka nila na andiyan sila. At ‘yung tiwala mo? Unti-unti nang nauupos. Dahil ang tiwala ay hindi lang nasisira kapag may ginawa silang mali—nasisira rin ‘yan kapag walang ginagawa, lalo na ‘pag may ipinangako.

Ang totoo, hindi natin kailangan ng mga taong puro salita. Hindi natin kailangan ng taong magaling lang sa simula pero hindi tumatagal sa dulo. Ang kailangan natin? Mga taong paninindigan ka hindi lang kapag madali, kundi lalo na kapag mahirap.

Kaya kung meron kang kakilala, kaibigan, o karelasyon na palaging may sinasabi pero hindi mo naman maramdaman sa gawa—tama lang na magduda ka. Dahil ang tunay na tiwala, hindi nabubuo sa tamis ng salita. Nabubuo ‘yan sa consistency ng kilos.

At tandaan mo: ang taong hindi kayang panindigan ang salita niya, hindi rin kayang panindigan ang relasyon ninyong dalawa.

NUMBER 4

KAPAG GINAGAMIT NILA ANG EMOSYON

PARA MAKALUSOT

Alam mo ‘yung mga taong kapag nahuli mong may ginawang mali, biglang iiyak, magmamakaawa, o magbubuhos ng drama para mapalitan ang usapan? Hindi na ikaw ang biktima—bigla silang naging kawawa sa eksena.

At dahil mabait ka, may puso, at ayaw mong makasakit ng kapwa, nagiging mahina ka sa mga taong marunong gumamit ng emosyon para kontrolin ka.

Ito ‘yung mga moments na mapapaisip ka:

"Bakit ako pa ‘yung napapa-sorry, kahit sila ‘yung may mali?"

"Bakit ako pa ang nai-guilty, kahit ako ang nasaktan?"

"Parang lagi na lang ako ang may kulang, kahit ako na ang nagbibigay ng lahat."

Ito na ‘yung tinatawag nating emotional manipulation. Hindi mo agad mapapansin, pero unti-unti ka nang nauubos kasi lagi kang iniikot sa emosyon nila para hindi sila managot.

Paano nila ito ginagawa?

Iiyak at magda-drama para mapalambot ang puso mo. Kapag umiiyak sila, mas nagmumukhang sila ‘yung nasaktan kaysa sa’yo.

Sasabihin nilang sensitive sila, kaya ikaw na lang ang dapat mag-adjust. Pero sa totoo, ginagamit lang nila ‘yan para hindi harapin ang consequences ng pagkakamali nila.

Pipilitin kang ma-guilty kahit ikaw ang tama. “Ang dami ko nang pinagdadaanan, tapos ganyan ka pa,” sasabihin nila, para mapilitan kang manahimik kahit ikaw ang dapat pakinggan.

Bakit delikado ito?

Kasi hindi ka na makakagalaw ng tama. Lagi mong iisipin ang damdamin nila, pero ang sarili mong damdamin—kinakain mo na lang. Hindi ka na makapagtakda ng boundaries kasi lagi mong iniisip na baka masaktan sila.

At sa kalaunan, ikaw na mismo ang mawawala sa sarili mo. Hindi mo na alam kung tama pa ba ‘yung nararamdaman mo, kasi laging may emosyonal na noise mula sa kanila.

Paalala:

Ang pag-iyak, paglalambing, at pagpapakita ng emosyon ay natural. Lahat tayo emosyonal. Pero kapag ginagamit ito para iwasan ang responsibilidad, baliktarin ang sitwasyon, o patahimikin ka, hindi na ‘yon healthy. Hindi mo dapat hayaan na ang puso mo ang gamitin laban sa’yo.

Ang tunay na nagmamahal, hindi gagamitin ang luha o drama para makalusot sa mali. Haharapin nila ang pagkakamali nila. Magso-sorry sila ng taos-puso. At hindi nila ipaparamdam sa’yo na ikaw ang masama sa tuwing sila ang may pagkukulang.

Kung may taong ginagamit ang emosyon para kontrolin ka, tandaan mo:

Hindi mo kailangang tiisin ‘yon para lang mapanatili sila sa buhay mo. Minsan, ang pagtanggi sa manipulative na emosyon ay ang pinakamabait mong pwedeng gawin—para sa sarili mo.

NUMBER 5

KAPAG HINDI MARUNONG TUMANGGAP NG MALI

Isa sa pinakamalinaw na senyales na hindi mo dapat pagkatiwalaan ang isang tao ay kapag hindi nila kayang aminin ang sarili nilang pagkakamali. ‘Yung tipong kahit obvious na sila ang may mali, palalabasin pa rin nila na ikaw ang may problema. At ang masakit pa, minsan mapapaisip ka kung totoo nga bang ikaw ang may kasalanan, kahit sa loob-loob mo alam mong hindi.

Ito ‘yung mga taong laging may palusot. Laging may dahilan. Laging may ibang taong sinisisi. Laging may “kaya ko lang nagawa ‘yon kasi ikaw kasi eh…” Ang tawag diyan—deflecting responsibility. Imbis na tanggapin ang pagkukulang at magpakumbaba, mas pipiliin nilang magturo sa iba o magtago sa likod ng pride.

Ang epekto nito sa’yo? Nakakababa ng loob. Nakakapagod. At minsan, unti-unti ka nang nagdududa sa sarili mo. Kasi kapag palagi mong kasama ang taong hindi marunong tumanggap ng mali, ikaw ang magiging shock absorber ng mga pagkukulang nila. Ikaw ang laging umiintindi, ikaw ang laging nagpapasensya, at ikaw din ang laging nagpaparaya—kahit hindi naman ikaw ang may kasalanan.

At tandaan mo ‘to: ang taong hindi marunong tumanggap ng pagkakamali ay hindi rin marunong magbago. Paano sila matututo kung sa tuwing nagkakamali sila, dinadaan lang sa pag-iwas o pagdadahilan? Kung hindi nila kayang akuin ang epekto ng mga kilos nila, paano mo sila pagkakatiwalaan sa mas malalaking bagay?

Ang tiwala ay hindi lang nasusukat sa katapatan. Nasusukat din ito sa kakayahang maging accountable—yung marunong humingi ng tawad, marunong tumanggap ng feedback, at higit sa lahat, marunong magbago kapag alam nilang may nasaktan sila.

Kaya kung may taong ganyan sa buhay mo ngayon—yung paulit-ulit na may ginagawa sa’yo pero laging ikaw ang pinapalabas na mali—baka panahon na para tanungin mo ang sarili mo: ito ba talaga ang taong karapat-dapat pagkatiwalaan?

Minsan, ang tunay na maturity ay makikita hindi sa kung gaano kahusay magsalita ang isang tao, kundi sa kung gaano sila kabukas sa pag-amin ng kanilang kahinaan.

NUMBER 6

KAPAG LAGING SINASANGKALAN

ANG “MABUTING INTENSYON”

Isa ‘to sa mga pinaka-delikado pero madalas nating hindi agad napapansin—yung mga taong laging sinasangkalan ang “mabuting intensyon” para pagtakpan ang mali nilang ginawa.

Kapag may nasabi silang nakasakit, ang sagot nila:

“Hindi ko naman sinasadya eh, gusto ko lang makatulong.”

Kapag may ginawa silang hindi mo ginusto, pero pilit pa rin nilang pinanindigan, sasabihin nila:

“Ang intensyon ko lang naman ay para sa’yo ‘to.”

Kung pakikinggan mo, parang may sense. Parang may puso. Pero kung paulit-ulit na lang nilang ginagamit ang “mabuting intensyon” bilang excuse para hindi harapin ang epekto ng actions nila sa'yo—red flag ‘yan.

Bakit?

Kasi kahit gaano pa “kabuti” ang sinasabi nilang intensyon, kung ikaw ay paulit-ulit na nasasaktan, napapahiya, o nai-invalidate, hindi na sapat ang intensyon. Ang totoong malasakit ay hindi lang sa layunin—kundi sa epekto.

Ang taong tunay na may malasakit, iniisip hindi lang kung ano ang gusto niyang gawin, kundi kung paano ito tatanggapin ng taong gagawan niya. Hindi ‘yung itutulak lang nila ang gusto nila, tapos kapag di mo nagustuhan, kasalanan mo pa dahil “masyado kang sensitive.”

Kapag lagi nilang sinasabi na "mabuti ang intensyon ko," pero hindi sila marunong makinig, umunawa, o humingi ng tawad—hindi intensyon ang mahalaga sa kanila. Gusto lang nilang palabasin na sila pa rin ang tama, kahit mali na ang kinalabasan.

Ang masakit pa, minsan tayo rin ang natututo ng gano’ng mindset. Na porke't mabuti ang intensyon natin, feeling natin okay lang kahit di maganda ang naging epekto sa iba. Pero sa totoo lang, hindi natin hawak kung paano tatanggapin ng ibang tao ang mga kilos natin—pero responsibilidad pa rin natin ang epekto nun.

So kung may taong ganyan sa buhay mo—yung laging gumagamit ng “mabuting intensyon” para takpan ang paulit-ulit na pagkakamali—mag-ingat ka. Hindi sapat ang magandang intensyon kung hindi nila kayang humarap sa katotohanan na nasasaktan ka na.

Dahil ang totoong respeto, ay may kasamang awareness, accountability, at paggalang sa damdamin mo—hindi lang sa gusto nilang mangyari.

NUMBER 7

KAPAG HINDI NILA NIRERESPETO

ANG BOUNDARIES MO

Alam mo, sa kahit anong relasyon—mapa-kaibigan, kapamilya, o karelasyon—mahalagang malinaw ang boundaries o mga hangganan. Kasi 'yan ang nagsisilbing proteksyon mo—emotionally, mentally, at minsan pati physically. Pero ang problema, may mga tao talagang paulit-ulit na lumalampas sa linya, kahit ilang beses mo nang sinabi kung ano ang okay at kung ano ang hindi.

Halimbawa, sinabi mong ayaw mo muna makipag-usap kasi gusto mong mapag-isa o makapagpahinga, pero susundan ka pa rin ng messages, tatawagan ka pa rin ng paulit-ulit, o pagbibintangan ka pang nag-iinarte.

O kaya naman, malinaw mong sinabi na ayaw mong pag-usapan ang isang maselang bagay sa nakaraan mo, pero pipilitin ka pa ring ikwento 'yon dahil "gusto lang daw nilang makatulong." Pero ang totoo, hindi tulong 'yan—paglabag 'yan sa boundary mo.

At ang masakit, kapag pinili mong magsalita at ipaliwanag kung bakit ka hindi komportable, madalas ikaw pa ang mapapalabas na masama, suplado, o nagmamataas. Kaya tuloy, maraming tao ang natututo na lang manahimik at tiisin, imbis na ipaglaban ang sarili nilang boundaries.

Ang hindi alam ng karamihan, kapag paulit-ulit na hindi iginagalang ang hangganan mo, unti-unti kang nauubos. Hindi lang dahil sa pagod, kundi dahil nararamdaman mong hindi ka pinapakinggan, at lalo na—hindi ka ginagalang. At kapag umabot na sa punto na pakiramdam mo ay obligado kang magpaliwanag sa bawat kilos mo, magpatawad sa tuwing may lalabag, o magtiis para lang 'di masabing ikaw ang problema—dyan mo na dapat tanungin ang sarili mo:

Ito pa ba ang relasyon na dapat kong pagkatiwalaan?

Dahil sa totoo lang, ang taong may malasakit sa’yo, hindi ka pipilitin. Hindi sila mangungulit kapag sinabi mong “ayoko muna.” Hindi sila magagalit kapag pinili mong unahin ang sarili mo. At higit sa lahat, hindi nila iisipin na drama lang ang boundaries mo.

Ang pagrespeto sa hangganan ng isang tao ay isa sa pinakamalinaw na anyo ng pagmamahal. Kaya kung may taong paulit-ulit na hindi marunong rumespeto sa'yo, kahit ilang beses ka pang humingi ng pang-unawa o magpaliwanag—hindi mo sila kailangang pagkatiwalaan.

Kasi kung ngayon pa lang, hindi na nila kayang irespeto ang simpleng hangganan mo, paano pa sa mas malalaking bagay sa buhay mo?

NUMBER 8

KAPAG PINIPILIT KA NILANG MAGBAGO

PARA LANG MAHALIN KA

Ito ang isa sa pinaka-mapanganib pero madalas hindi agad napapansin—yung mga taong pinaparamdam sa'yo na hindi ka sapat hangga’t hindi ka nagbabago ayon sa gusto nila.

Maaaring sinasabi nila na para ‘to sa “ikabubuti mo,” pero kung sa bawat kilos mo, pinupuna nila, binabago nila kung paano ka magsalita, kung paano ka kumilos, kung sino ang mga kaibigan mo—baka hindi pagmamahal ang dahilan kundi kontrol.

Minsan kasi, hindi halata agad. Akala mo, concern lang sila. Pero habang tumatagal, unti-unti mong nararamdaman na nawawala na ang sarili mong boses. Nawawala na ang confidence mo. Hindi ka na makakilos nang hindi mo muna iniisip kung “approve ba ‘to sa kanya?” o “baka hindi niya magustuhan ‘to.”

Ito ang mahirap: pinaparamdam nila na mahal ka nila, pero sa kondisyon na magbago ka. Pero ang tunay na pagmamahal at respeto, hindi dapat may kondisyon. Hindi mo kailangan magbago ng buong pagkatao para lang maging karapat-dapat sa tiwala o pagmamahal ng isang tao.

Ang taong nagmamahal at talagang mapagkakatiwalaan, tatanggapin ka sa kung sino ka, hindi dahil perfect ka, kundi dahil totoo ka. Hindi ka nila babaguhin para maging "ideal" sa paningin nila, kundi susuportahan ka para maging mas mabuting ikaw—sa sarili mong paraan, sa sarili mong oras, at ayon sa sarili mong kagustuhan.

Kapag pinipilit kang baguhin para lang magkasya ka sa standard nila, tandaan mong:

hindi mo kailangang i-fit ang sarili mo sa mundo ng isang tao na hindi kayang tanggapin ang buong ikaw.

NUMBER 9

KAPAG PINAPARAMDAM NILANG MALI KANG MAGDUDA

KAHIT MAY RASON KA

Isa ‘to sa pinakamasakit pero pinakadelikadong senyales—kapag pinaparamdam sa’yo na mali ka dahil nagdududa ka, kahit paulit-ulit na silang may ginagawa na nagbibigay ng dahilan para mawalan ka ng tiwala.

Sasabihin nila, “Wala kang tiwala sa’kin,” “Grabe ka naman mag-isip,” o “Bakit puro negatibo ang iniisip mo?” Pero ang tanong—bakit nga ba napapaisip ka ng ganon? Minsan kasi, hindi ka naman basta nagdududa. Nadama mo na, nakita mo na, at may mga bagay silang ginagawa na hindi tugma sa sinasabi nila.

At sa halip na ayusin ang ugali nila o ipakita sa’yo na mali ang hinala mo sa pamamagitan ng consistency, transparency, at effort—mas pipiliin pa nilang baligtarin ka. Gagawin nilang ikaw ang may mali. Kaya tuloy, nagkakaroon ka ng guilt, kahit sila naman ang may pagkukulang.

Ito ‘yung klase ng tao na kapag hindi mo kinilatis nang maayos, unti-unting sisirain ang kumpiyansa mo sa sarili mo. Iisipin mong ikaw ang paranoid, ikaw ang seloso, ikaw ang masyadong maramdamin—kahit deep inside, ramdam mong may mali talaga.

Kaya tandaan mo: Ang pagtatanong ay hindi kawalan ng tiwala—madalas, ito ay pagprotekta sa sarili. At kung ang isang tao ay tunay na mapagkakatiwalaan, hindi sila maiinis kapag nagtanong ka, o kung gusto mong maging klaro ang lahat. Hindi sila iiwas, hindi sila magagalit. Ang taong may respeto, uunawain ka—hindi ka pagmumukhaing masama sa damdamin mong totoo.

FINAL THOUGHTS:

Alam mo, sa totoo lang, masakit mawalan ng tiwala sa isang tao. Lalo na kung taong mahal mo, o matagal mo nang kasama. Yung akala mo, pwede mong sandalan, tapos unti-unti mong nare-realize… hindi pala sila karapat-dapat. At sa bawat pangakong napako, sa bawat paulit-ulit na kasinungalingan, parang may parte sa puso mong napuputol. Kaya hindi biro ang mawalan ng tiwala—kasi minsan, hindi lang trust ang nawawala… minsan, kasama na doon yung respeto mo sa sarili mo.

Pero eto ang totoo: hindi selfish ang magbantay ng tiwala. Hindi kasalanan ang mag-ingat.

Sa panahon ngayon, hindi lahat ng magaling magsalita ay totoo. At hindi lahat ng marunong humingi ng tawad ay talagang nagsisisi. Kaya kung paulit-ulit ka nang nasasaktan, niloloko, o ginagawang option—kailangan mong tanungin ang sarili mo: “Hanggang kailan ako magbubulag-bulagan?”

Ang pagtitiwala ay parang investment. Hindi mo ibinibigay sa kung sino-sino lang. Pinag-iisipan, pinagmamasdan, at pinakaimportante—pinoprotektahan. Kasi kapag mali ang pinagkatiwalaan mo, ikaw ang mas masasaktan. At hindi lang puso mo ang puputok—pati tiwala mo sa sarili, sa ibang tao, minsan pati sa mundo.

Kaya kung may mga taong paulit-ulit na sumisira sa tiwala mo, kahit gaano pa sila ka-close, kahit gaano pa nila sabihin na nagbago na sila—matuto kang pumili ng sarili mo. Hindi mo kailangang maging bitter. Hindi mo kailangang gumanti. Pero pwede kang umalis nang tahimik, bitbit ang dignidad mo.

Minsan, ang tunay na pagmamahal sa sarili ay ‘yung marunong tayong magsara ng pinto. Hindi para mawalan ng tao, kundi para maprotektahan ang katahimikan natin. At ang katahimikan—mas mahalaga ‘yan kaysa sa relasyong puno ng gulo, sakit, at kasinungalingan.

Sa huli, hindi base sa sinasabi ng tao ang pagkatao nila—kundi sa paulit-ulit nilang ginagawa. At kung ‘yung mga ginagawa nila ay laging sumasakit sa’yo, kahit gaano pa nila sabihin na mahal ka nila, hindi ‘yon sapat para manatili ka.

Tiwala ay isang regalo—ibigay mo lang sa taong marunong mag-alaga nito.

Sa panahon ngayon, ang tiwala parang ginto—mahirap hanapin, madaling mawala, at hindi basta-basta binibigay sa kahit sino. Kaya kung may mga taong patuloy kang sinasaktan, niloloko, o minamaliit, tandaan mo: hindi pagiging masama ang maglagay ng hangganan. Pagpipili ‘yan ng kapayapaan mo.

Kung naka-relate ka sa video na ‘to, huwag mong kalimutang i-like, mag-comment ng ‘REAL TALK!’ sa baba, at i-share mo na rin ‘to sa mga taong dapat na ring matuto kung kailan dapat magtiwala—at kung kailan na dapat bitawan. At kung gusto mong mas marami pang ganitong content na totoo, tagos, at walang paligoy-ligoy—mag-subscribe ka na. Marami pa tayong pag-uusapan.

Hanggang sa susunod, tandaan: may mga salitang maganda lang pakinggan… pero mas mainam pa ring pahalagahan ang ginagawa, hindi lang sinasabi.

Follow me