10 ARAL ni Jesus na Kayang BAGUHIN ang Buhay Mo By Brain Power 2177
Isang sermon. Walang entablado. Walang microphone. Pero bumago ng milyon-milyong buhay…
Isipin mo ‘to… isang simpleng lalaki, nakatayo sa bundok. Walang script. Walang props. Pero bawat salitang binitiwan niya, tumama diretso sa puso ng mga tao. At hanggang ngayon… ginagamit pa rin ‘yon bilang gabay ng mga gustong mabuhay nang may saysay.
Kung napapagod ka na sa buhay… kung parang paulit-ulit na lang ang lahat… baka kailangan mo lang marinig ulit ang mga salitang ito.
10 Aral mula sa Sermon sa Bundok ni Jesus
Mga salitang simple… pero kayang baguhin ang buhay mo.
NUMBER 1
MALIGAYA ANG MGA NAKAUUNAWA
NA KAILANGAN NILA ANG DIYOS (Mateo 5:3)
Maligaya ang mga nakauunawa na kailangan nila ang Diyos, dahil mapapasakanila ang Kaharian ng langit.
Kapag sinabi nating nakauunawa na kailangan nila ang Diyos, ang ibig sabihin nun ay ‘yung mga taong marunong umamin na kailangan nila ang Diyos. Hindi sila mayabang. Hindi sila nagmamagaling. Alam nila sa puso nila na sila'y mahina kung walang tulong ng Diyos.
Kung ang isang tao ay punung-puno ng sarili — laging ‘Ako ang magaling. Ako ang may control. Ako ang may plano.’ — paano pa siya tatanggap ng tulong mula sa Diyos? Puno na ang kanyang sarili. Wala nang space para sa Diyos.
Pero ang taong hindi nangangailangan ng Diyos, parang basong walang laman. Dapat handa kang tumanggap. Bukas ang loob mo. Dapat tanggapin mo na may kulang sa 'yo, at alam mong ang Diyos lang ang makakabuo sa kulang na ‘yun.
Hindi ito pagiging mahina.
Sa totoo lang, ito ang simula ng tunay na lakas.
Kasi kapag tinanggap mo na hindi mo kayang mag-isa, doon ka lang magsisimulang kumapit sa Diyos ng buong-buo. At kapag ang Diyos na ang kumikilos sa buhay mo… dun ka lang magiging buo.
Hindi mo kailangang maging successful, mayaman, o perfect para mapalapit sa Diyos.
Ang kailangan lang… puso na marunong umamin.
‘Yung puso na nagsasabing,
“Panginoon, hindi ko kaya. Kailangan Kita.”
At para kay Jesus, ang taong ganun —
sila ang tunay na pinagpala.
Hindi dahil magaling sila, kundi dahil inaamin nilang hindi sila sapat… kaya ang Diyos ang nagpupuno.
NUMBER 2
MALIGAYA ANG MGA NAGDADALAMHATI,
DAHIL AALIWIN SILA (Mateo 5:4)
Sandali… paano naging mapalad ang isang taong umiiyak?
Paano naging pinagpala ‘yung taong nawalan, nasaktan, iniwan, o nabigo?
Sa mundong ito, ang sukatan ng pagpapala ay kasayahan, tagumpay, at kaginhawaan. Pero si Jesus… iba ang perspektibo. Sabi Niya, ang mga nagdadalamhati — sila ang mapapalad. Bakit?
Una, dahil kapag nagdadalamhati ka, doon mo mararamdaman ang pinaka-taimtim na koneksyon sa Diyos.
Sa mga panahong walang ibang makaintindi sa’yo… Siya ang kasama mo.
Habang lumuluha ka sa gabi, habang binabalikan mo lahat ng nangyari… tahimik Siyang nandiyan. At hindi lang basta presensya — kundi aliw.
Hindi ‘yung fake comfort na sinasabi ng mundo na “okay lang ‘yan, move on na.”
Kundi ‘yung aliw na may tunay na yakap. Yung hindi pilit. Hindi minamadali ang paghilom ng sugat mo.
Pangalawa, ang pagdadalamhati ay nagpapalalim sa puso mo.
Kapag nasaktan ka, natututo kang makiramay sa iba.
Nagiging mas sensitibo ka sa sakit ng kapwa mo.
Yung simpleng “kamusta ka?” nagiging totoo.
Yung tahimik mong panalangin para sa iba, nagkakaroon ng bigat.
Dahil alam mo kung gaano kahirap ang pinagdadaanan nila… kasi napagdaanan mo rin.
At pangatlo, ang pagdadalamhati ay hindi panghabang-buhay.
Oo, masakit ngayon.
Oo, parang walang katapusan ang gabi.
Pero sabi ni Jesus, “sila’y aaliwin.”
Hindi “baka aaliwin”...
Hindi “kung deserving ka, aaliwin ka.”
Ang sabi Niya: "sila’y aaliwin."
Sigurado.
May dulo ang lungkot mo.
May umaga sa gabi ng puso mo.
Kaya kung ngayon, pakiramdam mo ay wasak ka, pagod na pagod ka, o naiisip mong 'Wala na bang pag-asa?'
Alalahanin mo ito:
Hindi ka nag-iisa.
Hindi sayang ang luha mo.
At sa mata ng Diyos…
Ikaw ay mapalad.”
NUMBER 3
MALIGAYA ANG MGA MAHINAHON
(Mateo 5:5)
Pero teka… sa mundo ngayon, parang baligtad, ‘di ba?
Kasi kapag humble ka — madalas, inaapi ka. Tinatapakan ka. Akala ng iba, mahina ka. Pero si Jesus… may ibang tingin. Sa Kanya, ang mapagpakumbaba… sila ang tunay na malakas.
Ang pagpapakumbaba ay hindi pagiging tahimik lang. Hindi ito ‘yung tipong ‘oo lang ng oo.’
Ang tunay na pagpapakumbaba ay alam mo kung sino ka, pero hindi mo kailangang ipagsigawan. Hindi mo kailangan ng papuri para maramdaman mong mahalaga ka. At kahit may kakayahan kang ipagmalaki ang sarili mo, pinipili mong hindi ito gawin.
Kapag mapagpakumbaba ka:
Marunong kang makinig, kahit ikaw ang mas nakakaalam.
Marunong kang umamin ng pagkakamali, kahit may pride kang masaktan.
Marunong kang magbigay-daan, kahit ikaw ang may karapatan.
Sa mga relasyon, mahalaga ang pagpapakumbaba.
Hindi mo kayang magmahal nang totoo kung puro pride ang pinaiiral mo.
Hindi mo kayang magpatawad, kung mas importante sa’yo ang manalo sa argumento kaysa ayusin ang samahan.
Kaya sinabi ni Jesus:
“Mapapalad ang mga mapagpakumbaba, sapagkat mamanahin nila ang lupa.”
Hindi lang ito literal na lupa. Ibig sabihin nito, sila ang pinagkakatiwalaan.
Sila ang binibigyan ng kapayapaan.
Sila ang pinapaboran ng Diyos — dahil alam Niya, ang taong mapagpakumbaba ay hindi madaling sirain ng tagumpay.
Ang taong marunong yumuko… ‘yon ang kayang tumagal.
Dahil sa mata ng Diyos, hindi ang malakas ang panalo… kundi ang marunong magpakumbaba.
NUMBER 4
MALIGAYA ANG MGA NAGUGUTOM
AT NAUUHAW SA KATUWIRAN (Mateo 5:6)
Alam mo, sa totoo lang… ang gutom at uhaw ay isa sa pinaka-basic na pakiramdam ng tao. Kapag gutom ka, hindi ka mapakali. Parang wala kang ibang iniisip kundi kung paano ka makakakain. Kapag uhaw ka, kahit gaano ka ka-busy, hihinto ka para uminom. Ganun ka lakas ang tawag ng gutom at uhaw.
Ngayon, ang tanong: Kanino at saan ka ba nagugutom at nauuhaw?
Sabi ni Jesus, “Mapapalad ang mga nagugutom at nauuhaw sa katuwiran.”
Ibig sabihin, hindi ito gutom sa pera. Hindi uhaw sa validation. Hindi sabik sa likes, followers, o achievements. Ito ay gutom sa katuwiran — sa tama, sa kabanalan, sa Diyos.
Ito yung uri ng tao na kapag may mali sa paligid, hindi mapakali. Hindi siya okay na may niloloko, may inaapi, may kasinungalingan. Kapag may injustice, may pride, may kasalanan — meron siyang internal hunger na gustong itama ang mali.
Pero higit pa dun — ito rin yung mga taong gutom sa Diyos mismo. Hindi sila kuntento sa pang-Sunday lang na pananampalataya. Hindi sila okay sa “okay na ‘to.” Gusto nilang lumalim. Gusto nilang maintindihan ang salita ng Diyos. Gusto nilang mamuhay ayon sa Kanyang kalooban.
At ang magandang balita? Sabi ni Jesus: “Sila’y bubusugin.”
Hindi sila pababayaan. Hindi sila mananatiling hungkag. Kapag gutom ka sa Diyos, Siya mismo ang magpapabusog sa’yo. Hindi ng pera, hindi ng temporary happiness — kundi ng kapayapaan, direksyon, at layunin.
At ang busog na ‘yon… hindi tulad ng kahit anong mararamdaman mo mula sa mundo.
NUMBER 5
MALIGAYA ANG MGA MAAWAIN,
DAHIL PAGPAPAKITAAN SILA NG AWA (Mateo 5:7)
Ang habag ay hindi lang basta awa. Hindi ito ‘yung ‘nakakawa ka naman’ na comment.
Ang totoong habag, may aksyon. ‘Yung nararamdaman mong kirot sa puso kapag may nakita kang nahihirapan… tapos hindi mo kayang balewalain. Gumagawa ka ng paraan para makatulong — kahit simpleng pag-unawa, pakikinig, o pagyakap.
Ang mahabagin, hindi agad nanghuhusga.
Kapag may taong nagkamali, hindi siya ang unang nagsasabing ‘kaya ka nagkaganyan eh!’
Siya ‘yung nagtatanong, ‘anong nangyari? Paano kita matutulungan?’
Kasi alam niya — lahat tayo may pinagdadaanan.
Lahat tayo nagkakamali.
At darating ang araw… baka tayo naman ang mangailangan ng habag ng iba.
Pero ang pinaka-powerful na parte ng aral na ‘to ay ‘yung pangako ni Jesus:
‘Kahahabagan din sila.’
Ibig sabihin, kung paano ka maunawain at mabait sa iba, ganun din ang balik sa’yo.
Hindi lang mula sa tao — kundi mula sa Diyos mismo.
Kapag pinili mong maging mahabagin, kahit sa taong hindi mabait sa’yo…
kapag pinili mong intindihin kahit ‘di ka naiintindihan…
at kapag nagpakita ka ng malasakit, kahit wala kang makuhang kapalit…
Ang Diyos mismo ang magpapakita sa’yo ng awa kapag ikaw naman ang manghina.
At aminin natin — may mga panahon talaga na tayo naman ang nangangailangan ng tulong, ng pang-unawa, ng second chance.
Kaya kung gusto mong makatanggap ng habag,
Maging mahabagin ka rin.
NUMBER 6
MALIGAYA ANG MGA MALINIS ANG PUSO (Mateo 5:8)
Paano mo malalaman kung malinis ang puso ng isang tao?
Hindi ‘yan nakikita sa itsura. Hindi sa dami ng Bible verses na kaya niyang i-quote. Hindi rin ‘yan nasusukat sa galing magsalita tungkol sa Diyos.
Sabi ni Jesus… mapapalad daw ang mga may malinis na puso, dahil sila ang makakakita sa Diyos.
Pero anong ibig sabihin ng ‘malinis na puso’?
Ibig sabihin nito… ‘yung intensyon mo ay totoo. Walang halong panlilinlang. Hindi ka nagpapanggap na mabait, habang sa loob-loob mo ay may inggit, galit, o masamang balak.
Ito ‘yung klase ng tao na mabuti kahit walang nakakakita. Tapat kahit walang papuri. Gumagawa ng tama hindi dahil gusto ng likes, kundi dahil tama lang talaga.
Sa mundo ngayon, ang dali-daling magkunwaring okay. Madaling mag-post ng “#blessed” pero punong-puno ng pride. Madaling magpakita ng kabutihan online, pero iba ang ugali sa totoong buhay.
Pero si Jesus, hindi tumitingin sa panlabas. Ang hinahanap Niya ay ‘yung puso. Dahil kung malinis ang puso mo… malinaw mong makikita ang Diyos.
Makikita mo Siya sa mga simpleng bagay.
Sa katahimikan ng gabi.
Sa ngiti ng isang bata.
Sa kapatawaran mo sa taong nakasakit sa’yo.
Sa himala ng ordinaryo.
Kapag malinis ang puso mo, hindi hadlang ang problema para maramdaman mo ang presensya ng Diyos. Kasi ang Diyos, hindi lang lumalapit sa magagaling… lumalapit Siya sa mga tapat.
At ang gantimpala?
Sila ang makakakita sa Diyos.
Hindi lang sa langit, kundi dito pa lang sa lupa — sa bawat araw na pinipili mong mamuhay ng may integridad, kabutihan, at katapatan.
Kaya tanungin natin ang sarili natin ngayon:
Malinis ba talaga ang puso ko?
O baka maganda lang sa labas… pero magulo sa loob?
Hindi pa huli ang lahat para linisin ito. Kasi ang puso, kaya linisin ng Diyos… basta willing kang ipaayos.
NUMBER 7
MALIGAYA ANG MGA MAPAGPAYAPA (Mateo 5:9)
“Sa dami ng gulo sa mundo ngayon… parang bihira na lang ang taong kayang magsabing, ‘Ako ang aayos ng sitwasyong ‘to.’ Lahat gustong manalo sa argumento. Lahat gustong patunayan na sila ang tama. Pero ang tanong… sino ang pipiliing manahimik para manatili ang respeto? Sino ang unang lalapit para ayusin ang hindi pagkakaintindihan? Sino ang handang isantabi ang pride para lang maibalik ang kapayapaan?
‘Yung gumagawa ng kapayapaan… hindi sila mahina. Sa totoo lang, sila ang pinakamalakas. Kasi hindi madaling umunawa sa taong hindi ka naiintindihan. Hindi madaling magmahal sa taong paulit-ulit kang sinasaktan. Hindi madaling magpatawad kahit ikaw ang nasaktan.
Pero ‘yan ang puso ng Diyos. Siya ang unang lumapit kahit tayo ang lumayo. Siya ang unang nagmahal kahit tayo ang unang sumuway. Kaya kapag ikaw ay gumagawa ng kapayapaan — hindi lang basta tahimik ka — ikaw ay gumaganap sa papel ng isang tunay na anak ng Diyos.
Ibig sabihin, ini-embody mo ang karakter Niya: maunawain, mapagpakumbaba, at mapagmahal.
At tandaan mo… hindi lang ‘to tungkol sa malaking gulo. Minsan, ang paggawa ng kapayapaan ay ‘yung pagpili mong huwag nang mag-reply sa bastos na comment. O ‘yung hindi mo na lang pinatulan ‘yung tsismis. O ‘yung pag-unawa mo sa taong hindi mo lubos maintindihan.
Maliit man o malaki… bawat hakbang mo patungo sa kapayapaan, isang patunay na ikaw ay kabilang sa pamilya ng Diyos.
At ‘yan ang tunay na pinagpala.
NUMBER 8
MALIGAYA ANG MGA PINAG-UUSIG
SA PAGGAWA NG TAMA (Mateo 5:10)
Isipin mong mabuti ‘yon.
Pinagpala ka, kahit ikaw ay inaapi.
Sa mundo natin ngayon, sanay tayo sa kaisipang:
‘Pag tama ang ginagawa mo, dapat okay lahat.
Dapat pinupuri ka, sinusuportahan ka, kinikilala ka.
Pero minsan…
Ginagawa mo na nga ang tama,
Ikaw pa ang sinisisi.
Ikaw ang pinagtatawanan.
Ikaw ang inaayawan.
Ikaw ang iniwan.
Bakit?
Dahil pinili mong tumayo para sa katuwiran.
Masakit. Nakakapagod.
Mapapatanong ka talaga:
“Lord, tama naman ang ginagawa ko ah… bakit ako ang naghihirap?”
Pero dito papasok ang kapangyarihan ng sinabi ni Jesus:
“Mapapalad ka.”
Ibig sabihin…
Hindi sayang ang pagdurusa mo.
Hindi sayang ang pinili mong panindigan.
At higit sa lahat, hindi ka nakakalimutan ng Diyos.
Sa mata ng mundo, kawawa ka.
Pero sa mata ng Diyos, ikaw ay pinagpala.
Dahil pinili mong sumunod sa Kanya kahit mahirap.
Pinili mong magtiwala kahit masakit.
At ‘yan ang pananampalatayang hinahangaan sa Langit.
“Sapagkat kanila ang Kaharian ng Langit.”
Ibig sabihin, may gantimpala ka na hindi nakikita ng mundo —
isang uri ng kapayapaan, kalakasan, at kagalakan
na hindi kayang ibigay ng pera, fame, o followers.
Ang tunay na reward mo… hindi lang dito sa lupa.
May mas malaking gantimpala na naghihintay sa’yo sa buhay na walang hanggan.
Kaya kapag ikaw ay inuusig dahil sa katuwiran —
huwag kang hihinto. Huwag kang matatakot.
Dahil sa mata ng Diyos…
Ikaw ay tunay na mapalad.
NUMBER 9
HUWAG NA KAYONG HUMATOL
PARA HINDI KAYO MAHATULAN (Mateo 7:1)
Likas sa tao ang mag-obserba. At sa sobrang dami ng ating napapansin, minsan, di na natin namamalayan… humahatol na pala tayo.
Sno ba talaga tayo para husgahan ang kapwa?
Ang sabi ni Jesus: ‘Huwag kayong humatol.’ Hindi dahil walang mali sa mundo — kundi dahil hindi natin alam ang buong kwento ng bawat tao.
Maaaring may taong nakita mong tahimik at suplado, pero baka pala sobrang bigat na ng pinagdadaanan niya.
May babaeng maagang nagka-anak — at hinusgahan agad. Pero ang hindi natin alam, baka siya pa ang may pinakamalaking sakripisyo at pagmamahal.
May lalaking tambay lang sa kanto — at tinawag agad na tamad. Pero baka pala araw-araw siyang nag-aalaga ng maysakit sa bahay.
Ang punto ni Jesus ay malinaw: bago tayo tumingin sa mali ng iba, suriin muna natin ang sarili natin. Kasi baka ‘yung kinokondena natin sa iba… ay ginagawa rin natin — sa ibang paraan lang.
At sabi pa Niya sa sumunod na talata:
“Bakit mo pinupuna ang puwing sa mata ng iyong kapatid, ngunit hindi mo pinapansin ang troso sa sarili mong mata?”
— Mateo 7:3
Grabe, no? Troso. Hindi lang puwing.
Hindi sinasabi ni Jesus na huwag ka nang magpayo o magtuwid. Pero kung gagawin mo ‘yon, dapat galing sa puso ng pagmamalasakit, hindi pagmamataas.
Hindi ‘yung parang mas mabuti ka, kundi dahil pareho kayong nangangailangan ng Diyos.
Kapag natutunan nating hindi maging mapanghusga, mas lumalawak ang pag-unawa natin sa iba. Mas dumadami ang kaibigan. Mas nagiging bukas ang puso natin para magmahal — kahit hindi natin lubos na naiintindihan ang pinagdadaanan ng kapwa.
At higit sa lahat… mas nagiging katulad tayo ni Jesus.
Kasi si Jesus — kahit alam Niyang makasalanan tayo — pinili Niya pa ring magmahal, magpatawad, at mamatay para sa’tin.
Kaya sa susunod na mapansin mong may pagkakamali ang isang tao… huminto ka sandali.
Tanungin mo ang sarili mo:
“Gusto ko rin ba itong marinig kung ako ang nasa kalagayan niya?”
At kapag ang sagot ay “hindi” —
Siguro panahon na para piliin mo hindi ang paghuhusga… kundi ang unawa, dasal, at pag-ibig.
NUMBER 10
KAYA LAHAT NG GUSTO NINYONG GAWIN NG MGA TAO SA INYO,
IYON DIN ANG GAWIN NINYO SA KANILA (Mateo 7:12)
Sa unang tingin, parang sobrang simple lang, ‘di ba? Pero sa totoo lang… isa ito sa pinaka-powerful na prinsipyo para mabuhay nang may direksyon, malasakit, at tunay na pananampalataya.
Lahat tayo… may gusto. Gusto nating respetuhin tayo. Gusto nating pakinggan. Gusto nating intindihin. Gusto nating mahalin. Pero ang tanong… tayo ba mismo, ginagawa natin ‘yan sa ibang tao?”
Sa Golden Rule, tinuturuan tayo ni Jesus na huwag lang maghintay ng kabutihan — kundi tayo mismo ang magsimula nito.
Ibig sabihin:
Kung gusto mong maging tapat sa’yo ang mga tao… maging tapat ka muna.
Kung ayaw mong lokohin ka… wag kang manloko.
Kung gusto mong pakinggan ka… matuto kang makinig.
Hindi ito tungkol sa pagpapanggap. Hindi rin ito tungkol sa pagkabait na may kapalit. Ito ay pagkilos mula sa puso — dahil alam mong ang bawat taong makakasalamuha mo… ay kapwa mo nilikha ng Diyos.
Isipin mo kung lahat ng tao ay susundin ang simpleng prinsipyong ito…
Walang mang-aapi.
Walang magsisinungaling.
Walang manggagamit.
Dahil bago sila kumilos, iisipin muna nila:
‘Kung sa akin ito gagawin… okay ba sa’kin?’
Ang mga salitang narinig mo… hindi lang basta aral. Ito’y paanyaya. Isang paanyaya na baguhin ang paraan ng pagtingin mo sa sarili mo, sa kapwa mo, at sa Diyos.
“Maging asin ng mundo…”
“Maging liwanag sa dilim…”
“At ipamuhay ang katotohanang tinuro ni Jesus.”
Comments
Post a Comment