8 Paraan Para Talunin ang NARCISSIST Gamit Ang Laro Nila By Brain Power 2177

8 Paraan Para Talunin ang NARCISSIST Gamit Ang Laro Nila

May kakilala ka bang laging gusto ng atensyon? Yung laging tama, laging bida... pero sa likod ng ngiti nila, may halimaw na marunong mag-manipula?

Mga narcissist... hindi sila basta-bastang tao. At kung haharapin mo sila gamit lang ang emosyon, matatalo ka.

Pero... paano kung gamitin mo ang utak? Ang diskarte?

Sa video na ‘to, ilalantad ko sa’yo ang mapanganib pero makapangyarihang paraan kung paano mo matatalo ang isang narcissist... gamit ang mismong laro nila. At ikaw ang mananalo.

Handa ka na bang matutong lumaban… ng tahimik, pero matalim?

Number 1

Unawain Muna ang Uri ng Kausap Mo

Bago ka pumasok sa kahit anong laban—lalo na kung ang kausap mo ay isang narcissist—ang unang hakbang ay hindi agad depensa, hindi rin agad atake. Ang unang hakbang ay pag-unawa. Hindi para makisimpatiya, kundi para makakuha ng intel. Sa larong Machiavellian, ang pinakamakapangyarihang sandata ay hindi baril o sigaw. Ito ay kaalaman.

Sa surface level, ang narcissist ay parang self-confident. Charismatic. Charming. Maayos magsalita. Minsan nga, parang sila yung “life of the party.” Pero ‘wag ka magpapalinlang. Dahil sa ilalim ng makintab na imahe nila ay may malalim na insecurity na binabalutan ng ego, kontrol, at manipulatibong taktika. Kaya nilang magbihis ng emosyon, umarte bilang biktima, o magpakita ng lambing—pero laging may kapalit, laging may agenda.

Kapag hindi mo sila naiintindihan, mapapaikot ka nila. Iikot ang kwento, at bago mo pa mamalayan, ikaw na ang may kasalanan, ikaw na ang masama, at sila ang kawawa. Kaya kailangan mong maging obserbador, hindi reaktor. Maging tahimik pero alerto. Lahat ng sinasabi nila, lahat ng kilos nila, dapat mong basahin hindi lang batay sa kung ano ang obvious, kundi sa kung ano ang hindi nila sinasabi.

Kasi ang narcissist, laging may script. Laging may “stage” na tinatahak sa utak nila. At kung hindi mo naiintindihan kung anong klaseng play ang pinapalabas nila, ikaw ang magiging extra sa palabas nila—at sila ang bida, kahit ikaw ang nasasaktan. Kaya ang trabaho mo ay hindi lang basta kilalanin sila. Kundi i-decode sila. Aralin mo kung paano sila mag-react sa papuri. Paano sila kumikilos kapag hindi sila pinapansin. Ano ang mga bagay na kinaiinisan nila, kinatatakutan nila, o ayaw nilang pinag-uusapan.

Habang ginagawa mo ito, hindi mo kailangang magpakita na inaaral mo sila. Maging kalmado, parang wala lang. Pero sa isip mo, parang kang detective—tahimik pero alerto. Ang tunay na Machiavellian ay hindi laging nagsasalita. Hindi siya yung palaging bida. Pero siya ang may alam. At sa laban kontra narcissist, ang may alam ang may kapangyarihan.

So before ka sumugod, bago ka magsalita, bago ka gumawa ng move... kilalanin mo muna kung sino talaga ang kausap mo. Dahil sa larong ito, hindi mo lang basta kalaban ang ego nila—kalaban mo ang buong illusion na ginawa nila para mapaniwala ang lahat... at minsan, pati sarili nila.

Number 2

Huwag Mong Ibunyag ang Emosyon Mo

Alam mo yung feeling na parang sinadya kang pikunin? Tipong may taong laging may pasaring, parinig, o comment na parang harmless pero may kurot?

Tapos kapag nag-react ka, sasabihin nila, "Uy, ang sensitive mo naman!"

Boom. Panalo na sila.

Yan ang specialty ng isang narcissist. Hindi sila laging sumisigaw o nagwawala. Minsan, banayad lang silang mang-asar, mag-manipula, at manghamak — pero sobrang epektibo.

Kasi once na nakita nilang apektado ka? Uulitin nila ‘yon. Gagawin nilang laruan ang emosyon mo.

Kaya eto ang golden rule:

Huwag mong ipakita ang galit, lungkot, o kahit inis mo — lalo na kung alam mong ito ang gusto nilang makita.

Bakit?

Dahil sa sandaling makita nilang ikaw ay triggered, pakiramdam nila sila ang may control.

Para silang mga puppeteer — ikaw ang puppet. Gumalaw ka, nag-react ka, ibig sabihin, gumagana ang tali nila.

Control the narrative by controlling your reaction.

Hindi ito ibig sabihin na wala kang nararamdaman. Tao ka, syempre. Pero ang katalinuhan mo ay nasa pagpili kung kailan ka magpapakita ng emosyon — at kung kanino.

Imagine this:

May kaklase ka o katrabaho na every time na may idea ka, lagi siyang may banat na,

"Okay lang ‘yan, pero parang kulang sa depth, no?"

O kaya,

"Naku, baka hindi mag-work yan. Si Justin nga, mas maganda ‘yung gawa eh."

Ang immediate instinct mo? Mag-init ang ulo. Sagutin. I-defend ang sarili mo. Pero teka…

Ano’ng mangyayari kapag nag-react ka agad?

Ang audience (lalo kung may ibang tao sa paligid) ay makakakita ng "emotional" version mo — galit, defensive, triggered.

Samantalang siya, chill lang. Kalma.

Ngayon, ikaw ang lalabas na problema.

Pero kung matindi ang diskarte mo, magiging bato ka. Gray rock. Walang emosyon.

Pwede mong sagutin ng simpleng:

"Noted. Let’s see kung ano’ng lalabas. Hindi naman paligsahan, 'di ba?"

—with a slight smile.

Hindi ka nagpatalo. Pero hindi mo rin siya binigyan ng gasolina para sunugin ka.

Ang resulta?

Hindi niya nakuha ang gusto niya: ang emotional reaction mo.

Hindi rin siya makakagawa ng kwento na "ikaw ang sensitive" o "ikaw ang may attitude."

At higit sa lahat, ikaw ang may upper hand, kasi pinili mong hindi siya paandarin.

Practice Makes Power

Alam kong mahirap. Lalo na kung masakit talaga ang sinasabi nila. Pero tandaan:

> Kapag hindi mo binigay ang emosyon na hinahanap nila, nawawalan sila ng power.

Kaya tuwing may pasaring o pang-aasar, huminga ka muna. I-pause mo ang reaction. Mag-obserba.

Isipin mo: “Ito ba ay worth patulan? Or is this a trap?”

Ang emosyon ay parang pera. Piliin mo kung saan mo ito i-invest.

Sa narcissist? Hindi worth it.

Sa peace of mind mo? Doon ka mag-focus.

Number 3

Alamin ang Gusto Nila — At Ibigay Lang Kapag May KAPALIT

Kung gusto mong talunin ang narcissist, tandaan mo ‘to:

"Walang libreng pabor sa isang taong sanay manggamit."

Ang narcissist, mahilig sa supply — ito yung atensyon, papuri, admiration, validation. Parang uhaw sila sa recognition, at gagawin nila ang lahat para makuha ito.

Pero eto ang twist: kapag nakuha na nila ang gusto nila, wala na silang pakialam sa’yo. Gagamitin ka lang, then boom! Ghosted. Ignored. Binabaligtad ka pa minsan.

Kaya kung ikaw ay palaging nagbibigay — ng papuri, effort, oras, tiwala — nang walang kapalit, ikaw ang talo. Ang isang Machiavellian thinker hindi nagbibigay nang libre. Lahat may value exchange.

Manipulador sila — pero puwede mong i-manipula pabalik, discreetly.

Ang sekreto ay ito: Ibigay mo lang ang gusto nila kung may makukuha ka rin.

Hindi mo kailangang maging obvious. Hindi mo kailangang maging bastos. Pero dapat strategic ka.

Let’s say, may narcissist kang officemate — tawagin nating si “Mark.”

Si Mark ay laging gustong siya ang bida sa team. Gusto niya, lahat ng idea niya ay pinupuri. Pero deep inside, kulang siya sa originality, at laging ginagamit ang output ng iba para umangat.

Now, gusto mo ng favor sa kanya: gusto mong ipasok sa project yung idea mo, pero ayaw mo siyang kontrahin diretso kasi kilala mong sensitive at mapagtanim ng galit.

Ano ang gagawin mo?

Instead of telling him “Mas okay ‘tong idea ko kaysa sa’yo,” gawin mo siyang feeling bida habang subtly isinusulong mo ang gusto mo:

> “Alam mo Mark, ‘tong approach mo reminds me of this hybrid method na sobrang aligned sa leadership style mo. Actually, may study ako na nagpapatibay sa ganitong structure — baka magustuhan mo.”

Ibinigay mo sa kanya ang gusto niya (validation), pero isinabay mo ang idea mo na may kapalit: mapapaboran ang gusto mong strategy, dahil feeling niya siya ang may control.

Pareho kayong panalo. Hindi siya na-threaten, pero ikaw ang tunay na nagpanalo.

> "Ang taong gutom sa papuri, ibigay mo ang pagkain — pero hawakan mo ang kutsara."

Sa madaling salita, ikaw ang dapat may kontrol sa flow ng gusto nila.

Yes, puwede mong ibigay ang atensyon o papuri — pero huwag basta-basta.

Gawin mo lang ito kapag may kapalit na pakinabang para sa’yo. Whether influence, access, or result.

Paano mo ito ma-aapply sa buhay?

Sa pamilya: Kung may narcissistic na kamag-anak na gusto laging siya ang nasusunod, i-frame mo ang request mo in a way na parang siya ang nakaisip.

Sa trabaho: Kung gusto mo ng support sa project, i-acknowledge mo muna ang ego ng boss, bago mo ihain ang proposal.

Sa relasyon: Huwag magbigay ng sobrang effort kung wala kang narereceive. Test commitment. Don’t overgive to someone who won’t give back.

Ang narcissist, may kahinaan: gusto nila ng recognition.

Gamitin mo ‘yan sa abot ng makakaya mo — hindi para saktan sila, kundi para hindi ikaw ang laging naaabuso.

Gamitin mo ang gusto nila…

Pero siguraduhin mong may napapala ka rin.

Number 4

Itago ang Lakas Mo, Protektahan ang Kahinaan Mo

Isa ito sa pinaka-importanteng prinsipyo sa pagharap sa isang narcissist gamit ang Machiavellian na paraan. Sa mundo kung saan ang pagpapakita ng lakas ay kadalasang tinuturing na simbolo ng tagumpay, mapanganib ito kapag kaharap mo ay isang taong hindi marunong tumanggap ng katalo-talo. Dahil ang narcissist ay hindi katulad ng ordinaryong tao na marunong humanga sa galing ng iba. Sa kanila, ang kagalingan mo ay banta. Ang talino mo ay panganib. Ang tagumpay mo ay insulto.

Kaya kung ang approach mo ay ipakita kaagad ang buong kapasidad mo — ang talino mo, ang karisma mo, ang diskarte mo — malamang, hindi ito hahangaan kundi lulusubin. Hahanapan ka nila ng butas. Sisirain nila ang reputasyon mo. At ang masama pa rito, gagawin nila ito habang nilalason ang tingin ng iba sa’yo, na para bang ikaw ang problema.

Dito papasok ang sining ng pagtatago. Hindi ito kahinaan. Ito ang tunay na anyo ng katalinuhan — ang kakayahang itago ang lakas hanggang sa ito'y kailanganin. Hindi mo kailangang ipagsigawan ang kakayahan mo. Ang tunay na matatag ay yung taong tahimik, pero handang kumilos kung kinakailangan. Hindi mo kailangang ipagpilitan ang sarili mo para mapansin. Sa katunayan, mas epektibo kung sa mata ng narcissist, hindi ka banta. Kapag inakala nilang wala kang laban, mas kampante sila. At kapag kampante sila, doon mo mas makikita ang galaw nila. Doon mo sila mas mauunawaan.

Habang iniingatan mo ang lakas mo, dapat protektado rin ang kahinaan mo. Dahil ang isang narcissist, matalas ang pakiramdam diyan. Tila may radar sila sa kung saan ka madaling masaktan, kung anong bagay ang nagpapabagsak ng loob mo, o kung anong kahinaan ang maaari nilang pasukin. Kapag nalaman nila ito, aasarin ka nila sa paraang hindi halata. Iikot nila ang usapan para maramdaman mong mali ka, maliit ka, at kulang ka — kahit hindi mo na maintindihan kung bakit ka naapektuhan.

Kaya ang unang hakbang ay kilalanin mo rin ang sarili mo. Ano ang mga kahinaan mo na paulit-ulit nilang tinutumbok? Ano ang mga insecurities na pinipindot nila? Kapag nalaman mo ito, hindi para iwasan mo lang — kundi para bantayan mo. Hindi mo kailangang ipakita ang sugat mo sa isang taong ang hilig ay magbudbod ng asin.

Ang pagtatago ng lakas at pagprotekta sa kahinaan ay hindi kawalan ng tapang. Sa totoo lang, ito ang tunay na anyo ng disiplina at katalinuhan. Dahil sa panahon ngayon, ang talo ay hindi laging yung mahina — minsan, ang talo ay yung masyadong bukas, masyadong totoo, at masyadong umaasa na ang lahat ng tao ay kasing bait ng intensyon niya. Hindi ganun ang mundo. At lalong hindi ganun ang narcissist.

Kaya kung gusto mong magtagumpay sa harap ng isang taong marunong lang magmahal sa sarili, kailangan mong matutong maging misteryoso. Maging mahinahon. At manatiling kalmado habang binabantayan ang tunay mong halaga.

Dahil sa dulo ng laban, ang taong hindi napikon, ang taong hindi napasok ang kahinaan, at ang taong tahimik pero alerto — siya ang palaging may hawak ng huling baraha.

Number 5

Piliin ang Laban: Hindi Lahat Nilalabanan ng Prontal

Isa sa mga pinakamahirap pero pinakamatalinong gawin sa pakikitungo sa isang narcissist ay ang hindi direktang makipagbanggaan — kahit alam mong ikaw ang tama.

Bakit?

Kasi sa totoo lang, ang narcissist ay hindi ordinaryong kaaway.

Hindi sila sumusunod sa lohika, hindi sila nakikinig sa rason, at lalong hindi sila nag-aamin ng pagkakamali.

Kahit na ilatag mo ang lahat ng ebidensiya, kahit na buong mundo na ang nagsabing mali sila, gagawa't gagawa sila ng paraan para palabasing ikaw ang masama.

At 'pag pumatol ka agad-agad, ikaw ang lalabas na:

Emosyonal

Mapagtalo

Mapanghusga

Ang mas masaklap? Biktima pa ang labas nila.

Oo, kahit sila na ang nanakit, sila pa ang magpapanggap na sila ang inapi.

Ang tunay na matalino ay hindi sumasabak sa bawat gulo.

Hindi dahil sa duwag sila, kundi dahil alam nila kung kailan sila mananalo — at kailan sila magpapahinga.

> "Hindi mo kailangang patunayan ang tama mo sa taong hindi interesado sa katotohanan."

Isipin mo ito: May officemate kang narcissist. Tuwing may group project, gusto niya siya ang bida — pero ang trabaho, ipapasa sa’yo. Tapos kapag pumalpak ang resulta, ikaw ang sisisihin.

Ngayon, gusto mong harapin siya sa team meeting. Sabihin sa lahat ang katotohanan. Ilantad ang panggagamit niya.

Pero teka muna…

Sino ang boss niyo? — Siya ba ay close sa kanya? — Siya ba ay madaling maniwala sa drama?

Kung oo, maaaring ikaw ang lumabas na bitter o insecure, habang siya ay magmumukhang kawawa.

Mas magandang diskarte:

Sa halip na direktang komprontahin siya sa harap ng lahat, magsimula ka ng tahimik na hakbang:

I-document mo ang lahat. I-save mo ang mga chat, emails, at instructions na nagpapakitang ikaw ang gumawa ng trabaho.

Ipaabot mo sa tamang tao ang katotohanan — hindi sa paraang mapanira, kundi sa paraang pormal, maayos, at may ebidensya.

Makipag-ally sa iba sa team na kapansin-pansin din ang ugali niya. Hayaan mong sila mismo ang magsalita sa tamang oras.

Resulta? Makakabuo ka ng kredibilidad, habang siya ay unti-unting nawawalan ng suporta — nang hindi ka nakikipagmurahan o nakikipagsigawan.

> “Ang tunay na matalino, hindi sumisigaw ng katotohanan sa taong ayaw makinig. Sa halip, gumagawa siya ng sitwasyong kusa itong lilitaw — sa panahong siya ang may kontrol.”

Tandaan:

Hindi sa lahat ng laban, kailangan mong sumugod na parang sundalo.

Minsan, mas makapangyarihan ang tahimik, planado, at eleganteng paghihiganti — o ang simpleng paglayo habang dala mo ang dignidad mo.

Kasi sa dulo, ang taong marunong pumili ng laban…

siya ang mas madalas manalo.

Number 6

Gumamit ng “Strategic Withdrawal”

— Hindi Palaging Harapan ang Laban

Sa bawat labanan, may mga pagkakataong ang pinakamagaling na mandirigma ay hindi yung malakas ang suntok, kundi yung marunong umatras sa tamang oras. Sa mundo ng mga narcissist, kung saan ang bawat galaw ay parang scripted para sa pansariling pakinabang, ang tahasang pagkontra ay madalas na hindi lamang walang saysay—kundi mapanganib. Sapagkat kapag hinarap mo sila ng diretso, ang larangan ng laban ay biglang nagiging pabor sa kanila: emosyonal, magulo, puno ng drama. Labanan kung saan sila bihasa, at ikaw ang dayuhan.

Dito pumapasok ang tinatawag na strategic withdrawal—ang sining ng pag-atras hindi bilang pagsuko, kundi bilang hakbang ng mas malalim na pagkalkula. Ito ang paraan ng matatalino: kapag nakita mong hindi pa panahon, hindi mo ipipilit. Hindi mo ibubuhos ang enerhiya mo sa away na hindi pa hinog, sa argumentong wala ka pang kontrol, o sa eksenang nakadisenyo para saktan ka.

Ang pag-atras ay hindi kabaklaan. Ito ay pagpapakita ng disiplina. Kasi habang sila’y abala sa paglikha ng kaguluhan, ikaw ay tahimik na nagbubuo ng estratehiya. Habang sila’y nilulunod ang sarili sa atensyon, ikaw ay nagmamasid mula sa di kalayuan, kinokolekta ang impormasyon, pinupulsuhan ang sitwasyon, at hinahanap ang punto kung kailan sila mismo ang mahuhulog sa sariling bitag.

Dahil sa bawat ingay na ginagawa nila, may nabubunyag. Sa bawat pagbibida nila ng sarili, may bahid ng kahinaan. Ito ang hindi nila alam—na habang abala sila sa pagtatanghal ng kanilang ilusyon, unti-unti mo silang binabasa. Hindi ka sumasagot, pero nakakaintindi. Hindi ka lumalaban, pero naghahanda. Hindi ka nakikisama sa laro nila, pero ikaw ang nagmamarka kung kailan ito matatapos.

Ang tunay na lakas ay hindi laging nasusukat sa kung gaano ka kalakas sumagot, kundi sa kung gaano ka katatag na tumahimik—na hindi ka bumibigay kahit gustung-gusto mo nang pumatol. Ang strategic withdrawal ay hindi pagiging duwag. Ito ay pagkilala na ang enerhiya mo ay mahalaga, at hindi ito dapat sayangin sa mga laban na hindi mo pinili, kundi sa mga laban na ikaw ang may kontrol.

Kasi kapag pinasok mo ang laban nila sa oras at paraan na gusto nila, siguradong matatalo ka. Pero kung ikaw ang pipili ng oras, ng eksena, at ng sandali ng pagkilos—ikaw ang magwawagi. Sa ganitong klaseng laban, ang panalo ay hindi nakikita agad. Hindi ito sumasabog sa sigawan, kundi dumarating sa katahimikan. Ang tagumpay ay dumarating hindi dahil may napatunayan ka sa iba, kundi dahil naipakita mong hindi ka na nila kayang galawin.

Ito rin ang panahon kung saan binabalik mo ang kapangyarihan sa sarili mo. Sa katahimikan mo, sila ang nagkakandarapa. Sa hindi mo pagpansin, sila ang naguguluhan. Sa panahong akala nila natalo ka na, saka mo binubuo ang pinaka-epektibong hakbang: ang pagkilos na hindi nila inaasahan, sa panahong hindi nila handa.

Ang mga narcissist ay hindi sanay sa kawalan ng reaksyon. Para sa kanila, ang kawalan ng drama ay pagpatay sa kanilang sentro. Kaya sa oras na piliin mong manahimik, iniiwan mo silang nakikipagsuntukan sa hangin. At habang sila’y patuloy sa pagsayaw sa entablado ng ilusyon, ikaw ay kalmado—nakatayo sa gilid, hindi bilang tagapanood, kundi bilang direktor ng susunod na eksena.

Ang strategic withdrawal ay hindi pagtakas—ito ay paglalagay ng distansya para mas makita mo ang kabuuan. Ito ang pag-atras upang makapuwesto ka sa taas, hindi sa laylayan. Dahil kung gusto mong matalo ang isang narcissist, hindi mo kailangan ng galit—kailangan mo ng pananahimik na may direksyon, ng pagkilos na hindi halata, at ng pasensya na kayang maghintay ng tamang oras para sa tiyak na tagumpay.

Sa huli, ang pinakamahuhusay na mandirigma ay hindi laging nagwawagi sa dami ng kanilang nasabi, kundi sa lalim ng kanilang katahimikan. Sapagkat sa katahimikan, naroon ang pagninilay. Sa pagninilay, naroon ang karunungan. At sa karunungan, naroon ang tunay na kapangyarihang hindi na kailangang ipag-ingay.

Number 7

Magpakadalubhasa sa “Image Management”

— "Sa panahon ngayon, hindi sapat na ikaw ang tama. Dapat ikaw rin ang mukhang tama."

Isa sa pinaka-mahalagang armas sa Machiavellian na diskarte ay imahe. Oo, 'yung pagkaka-kilala at tingin sa'yo ng ibang tao. Kasi sa harap ng isang narcissist, hindi lang sapat ang intensyon—kailangan may strategy ka rin para kontrolado mo ang narrative.

Bakit importante ang imahe?

Ang narcissist ay laging nagmamagaling sa harap ng publiko. Laging maayos ang bihis, maganda ang pananalita, at parang laging walang mali. Kaya kapag nagka-away kayo, sila ang mukhang inosente, ikaw ang mukhang “toxic.”

Kaya kailangan mauna ka sa narrative bago pa nila ito paikutin.

Gamitin ang “Tahimik Pero Makapangyarihang Imahe”

Hindi mo kailangang mag-post ng pabibo sa social media, o sabihan lahat ng tao ng totoo mong nararanasan. Ang tunay na Machiavellian ay hindi madaldal — pero alam kung paano magpakita ng kabutihang asal, respeto, at consistency sa harap ng iba.

Ipakita sa iba:

Na ikaw ay kalmado kahit may tensyon

Na hindi mo pinapersonal ang anumang issue

Na ikaw ay may prinsipyo, hindi basta nagagalit o nagkakalat

Sabihin natin, may katrabaho kang narcissist na laging nagmamagaling, pero palihim kang sinisiraan sa boss mo. Ikaw? Tahimik lang. Pero nararamdaman mo, unti-unting napupunta sa kanya ang spotlight — kahit trabaho mo ang mas maayos.

Ano ang dapat mong gawin?

Hindi ito ang tamang diskarte:

Harapin siya sa harap ng boss at sabihing: “Sinisiraan mo ko!”

Maglabas ng sama ng loob sa chat group

Mag-rant sa Facebook

> Ang ending: ikaw ang lalabas na emotional. Siya? Mukhang calm at propesyonal. Natalo ka sa narrative.

Ano dapat ang approach mo?

1. Ayusin mo muna ang performance mo. Magdeliver ka ng quality work na may ebidensiya (emails, reports, visible output).

2. Mag-build ng good rapport sa boss at mga kasamahan. Hindi pilit, kundi consistent at totoo — makikita nila ang attitude mo.

3. Gamitin ang mga oportunidad para maipakita ang halaga mo. Kapag may meeting, mag-suggest ng ideya, o banggitin subtly ang ginawa mong contribution.

> Halimbawa: “Yung part na 'to, sinimulan ko na po last week para hindi tayo maghabol.”

4. Huwag banggitin ang narcissist. Hayaan mong sila mismo ang magtanong kung bakit tila may inconsistencies sa mga sinasabi niya.

5. Kapag pumutok ang isyu, may credibility ka na. Ikaw ang mukhang kalmado, consistent, at totoo. Siya ang lalabas na insecure o nagma-manipula.

Ang pagiging tahimik, disente, at matatag ay hindi kahinaan — kundi estratehiya. Sa panahon ng mga taong marunong magpa-victim habang sila ang salarin, ikaw ang kailangang mas marunong magtanim ng perception.

> "Sa larong ito, hindi laging panalo ang maingay. Minsan, ang tahimik na may kontrol — siya ang tunay na hari."

Number 8

Huwag Kalimutang Protektahan ang Sarili Mong Pagkatao

Sa gitna ng laban sa isang narcissist—isang taong sanay manghigop ng enerhiya, sanay maglaro sa emosyon, at bihasa sa pagsira ng kumpiyansa ng iba—madaling makalimutan kung sino ka. Madaling malunod sa galit, sa taktikahan, sa pag-aadjust araw-araw para lang makaiwas sa kaguluhan. Sa sobrang tutok sa estratehiya at pagtatanggol, minsan hindi mo namamalayang nawawala na ang kapayapaan mo, ang dignidad mo, at ang tunay mong sarili.

Dahil sa bawat atakeng ginagawa nila, tahimik ka mang nagtitimpi o tahimik na nagpaplano, may bahagi sa’yo ang napapagod. Hindi mo agad mapapansin, pero unti-unti itong nauubos—ang sigla mo, ang tiwala mo sa sarili, ang natural mong saya. At kung hindi mo babantayan ang sarili mo, baka sa dulo ng lahat, hindi lang laban ang nawala sa’yo kundi pati na rin ang sariling liwanag.

Ang Machiavellian approach ay taktikal, hindi emosyonal. Ngunit kahit gaano ka katalino o kahinahon, tao ka pa rin. May damdamin, may hangganan, at may puso. Kung hindi ka mag-iingat, baka sa pagpigil mo sa narcissist, unti-unti mo ring tinatalikuran ang sarili mong mga prinsipyo. Baka gumising ka isang araw na ikaw na rin ay naging malamig, mapaglaro, at ubos. Kaya’t sa bawat hakbang ng diskarte mo, kailangan mong tanungin ang sarili mo: Ito ba’y paraan para protektahan ako, o ito na ba’y paraan na sinisira ko ang sarili ko nang hindi ko namamalayan?

Ang disiplina sa sarili ay hindi lang tungkol sa panlabas na kontrol kundi higit sa lahat ay sa panloob na integridad. Ang tunay na Machiavellian ay hindi nawawala sa sarili—hindi siya basta-basta nilalamon ng galit o paghihiganti. Marunong siyang umatras kung kinakailangan, marunong magtimpi, at higit sa lahat, marunong kumilala kung kailan ang katahimikan ay hindi kahinaan, kundi karunungan.

Ang tunay na tagumpay sa harap ng isang narcissist ay hindi lang ang mapatahimik sila o maiwasan ang away. Ang tunay na tagumpay ay ‘yung ikaw, kahit anong mangyari, ay nananatiling buo. Hindi mo kailangang pababain ang sarili mo para lang makaganti. Hindi mo kailangang ibagsak ang sarili mong pagkatao para lang mapatunayang mas matalino ka o mas tama ka. Sapagkat ang mga tunay na malalakas ay ‘yung mga taong kayang humarap sa kaguluhan, pero hindi hinahayaang ang kaguluhan ang humubog sa kanila.

Ang karangalan ay hindi nasusukat sa dami ng laban na iyong napanalunan, kundi sa kung paano mo piniling lumaban. At sa bawat pagkakataong pinili mong panatilihin ang respeto mo sa sarili, kahit binababa ka ng iba, kahit tinutulak ka sa bangin ng pagkasira—iyan ang tunay na lakas. Hindi ito sigaw, hindi ito galit—kundi tahimik na paninindigan sa gitna ng ingay.

Piliin mong manalo nang hindi nawawala ang konsensya. Piliin mong lumaban nang may kontrol, hindi dahil sa galit, kundi dahil alam mong karapat-dapat kang igalang, mahalin, at protektahan. Ang sarili mong pagkatao ang huli mong linya ng depensa—kapag ito’y nasira, kahit pa manalo ka sa labas, talo ka pa rin sa loob. Kaya alagaan mo ito. Bantayan. Pakinggan. At higit sa lahat, pahalagahan.

Maging mapanuri sa mga panahong akala mo ay nananalo ka, pero unti-unti ka na palang nagiging tulad ng taong kinakalaban mo. Dahil ang pinakadelikadong tagumpay ay ‘yung nagmumula sa kabiguan ng sarili mong konsensya. Kaya sa bawat pakikitungo mo sa mga taong mapanira, mapanlinlang, at makasarili—gamitin mo ang talino mo, pero huwag mong kalimutan ang puso mo.

Dahil sa dulo ng lahat ng laban, ikaw lang din ang makakasama mo. At ang tanong ay hindi lang kung natalo mo ang narcissist—kundi kung naipaglaban mo rin ang sarili mong katahimikan, dignidad, at dangal habang ginagawa mo ito.

Sapagkat sa panahong wala nang sumisigaw, wala nang nagpapanggap, at wala nang lumalaban, ikaw na lang ang natitira. Ang tanong: Kaya mo pa bang harapin ang sarili mong repleksyon?

Konklusyon:

Sa huli, ang pakikitungo sa isang narcissist ay parang paglalakad sa manipis na salamin — isang maling hakbang lang, puwede kang mabasag. Hindi sapat ang tapang, hindi sapat ang kabaitan. Dahil kung kabaitan lang ang baon mo, lulunukin ka nila ng buhay. At kung galit naman ang paiiralin mo, ikaw ang masasangkot sa gulo habang sila ay lilinis sa paningin ng iba.

Kaya ang tunay na panalo ay nasa katalinuhan, disiplina, at tahimik na kapangyarihan.

Ang Machiavellian na paraan ay hindi tungkol sa panlilinlang para manakit. Ito ay sining ng estratehiya — ang kakayahang gumamit ng utak sa halip na emosyon, ng pananalita sa halip na sigaw, at ng pagpigil sa halip na pagputok. Ito ay pag-unawa sa laro nila, pero hindi pakikilaro sa paraan nila. Ito ang kakayahang makipaglaro sa apoy nang hindi nasusunog.

Hindi natin kayang baguhin ang narcissist. Hindi natin kontrolado ang kilos nila, o kung gaano kalalim ang uhaw nila sa atensyon at kapangyarihan. Pero kontrolado natin kung paano tayo tutugon. At kapag ikaw ang may kontrol sa sarili mo, ikaw ang may tunay na kapangyarihan. Dahil sa mundo ng emosyonal na giyera, ang hindi naaapektuhan — ang hindi nagpapadala — ang tunay na hari o reyna.

Ang Machiavellian mindset ay hindi pagiging masama. Ito ay pagiging matalino. Ito ay pagtanggi sa pagiging biktima, at pagsang-ayon na ikaw ang may say kung paano iikot ang kwento mo. Sa halip na lumaban ng harapan, matutong umikot. Sa halip na magalit, matutong ngumiti nang tahimik habang pinaplano ang susunod mong galaw. Dahil minsan, ang tunay na ganti ay ang katahimikang may estratehiya — at ang tagumpay na hindi nila nakita, pero sila ang dahilan kung bakit mo naabot.

Kaya sa susunod na harapin mo ang isang narcissist, huwag kang matakot. Huwag kang magpadala. Mag-isip. Maging mahinahon. At laruin ang larong sila ang unang nagsimula — pero ikaw ang tatapos.