10 Golden Rules na Binabalewala ng 90% ng Tao Pero Dapat Mong Sundin By Brain Power 2177

10 Golden Rules na Binabalewala ng 90% ng Tao Pero Dapat Mong Sundin

Habang tumatagal tayo sa buhay, mas nagiging malinaw na hindi lahat ng bagay ay importante. Marami tayong hinahabol, pero iilan lang talaga ang may bigat at nagbibigay ng tunay na direksyon. Kaya sa video na ito, pag-uusapan natin ang 10 Golden Rules—mga simpleng gabay na puwedeng magpabago sa paraan ng pagtingin at pamumuhay mo araw-araw.

Number 1

Piliin ang mga taong nasa paligid mo

Kung iisipin mo, parang salamin ang mga taong madalas mong kasama. Kapag lagi mong kasama ang mga taong reklamador, mapapansin mong ikaw na rin ay nagrereklamo. Kapag palagi kang nasa paligid ng mga tamad, mahihila ka rin sa pagiging kampante. Pero kung nakapalibot ka sa masisipag, positibo, at may pangarap, mahahawa ka rin sa enerhiya at disiplina nila.

Minsan iniisip natin, “Eh barkada ko na sila mula noon pa, hindi ko na sila pwedeng iwan.” Oo, mahalaga ang loyalty, pero mas mahalaga ang direksyon ng buhay mo. Kasi kung hindi sila handa na sabayan ka sa paglago, baka sila pa ang maging dahilan kung bakit hindi ka makakaabante.

Halimbawa: Isipin mo na gusto mong mag-ipon at mag-negosyo. Pero ang mga kaibigan mo, ang hilig ay gumastos sa luho, gumimik gabi-gabi, at inuuna ang bisyo. Kapag sumama ka lagi, mauubos ang ipon mo, at sa huli, mapapaisip ka kung kaninong buhay ba ang sinusunod mo—iyong sarili mo o kanila?

May kasabihan nga: “You are the average of the five people you spend the most time with.” Kaya kung gusto mong umangat, siguraduhin mong kasama mo ang mga taong nagtutulak pataas, hindi yung hinihila ka pababa.

Pero hindi ibig sabihin nito na iiwasan o itatapon mo ang lahat ng tao sa paligid mo na negatibo. Ang ibig sabihin, piliin mo lang kung sino ang bibigyan mo ng oras, lakas, at impluwensiya sa buhay mo. Pwede mo pa rin silang mahalin o suportahan, pero huwag mong hayaang kontrolin nila ang direksyon mo.

Ang simpleng tanong na pwede mong dalhin araw-araw ay ito: “Ang taong kasama ko ba ngayon ay nakakatulong sa paglago ko o nakakahadlang?

Number 2

Pahalagahan ang oras

Kung tutuusin, lahat tayo pantay-pantay sa isang bagay: mayroon lang tayong 24 oras sa isang araw. Walang mayaman, mahirap, bata, o matanda na may sobra o kulang. Ang pinagkaiba lang ay paano natin ginagamit ang oras na iyon.

Ang pera, pwede mong kitain ulit kapag naubos. Ang gamit, pwede mong bilhin kapag nasira. Pero ang oras—kapag lumipas na, hindi mo na mababalikan. Kaya nga sinasabi nila, “Time is more valuable than money.”

Subukan mong balikan. Ilang oras ba ang nauubos natin sa walang kabuluhan? Scroll dito, binge-watch doon, tsismis dito, laro doon. Wala namang masama na minsan mag-relax, pero kapag araw-araw, oras na sana para sa pangarap mo, para sa pamilya mo, para sa sarili mong paglago—nalulustay lang.

Halimbawa: gusto mong magtayo ng maliit na negosyo, pero laging wala kang oras kasi abala ka sa kung anu-anong bagay. Samantalang kung naglaan ka lang ng dalawang oras kada araw para mag-research o magplano, baka ngayon ay nagsisimula ka na. O kaya gusto mong gumaling sa isang skill, tulad ng pagsusulat, pagguhit, o pagluluto—pero dahil inuuna mo ang pag-stay up late sa panonood ng kung anu-ano, hindi ka umuusad.

Minsan, mararamdaman mo ito kapag huli na. Kapag wala ka nang lakas, kapag nawala na ang pagkakataon, o kapag may mahal ka sa buhay na hindi mo na nabigyan ng oras. Doon mo mapapansin na sana pala mas pinahalagahan mo ang mga sandali kaysa mga bagay.

Kaya ang sikreto: alagaan mo ang oras na parang pera. Gumawa ka ng “budget” ng oras tulad ng pagba-budget ng pera. Saan mo siya ilalaan? Maglaan ng bahagi para sa trabaho o negosyo, para sa pamilya, para sa sarili mong kalusugan, at para sa pag-aaral. At huwag mong kalimutan, maglaan din ng oras para sa Diyos.

Tandaan: ang oras ang bumubuo ng buhay mo. Kung paano mo ginugugol ang oras mo ngayon, iyon ang magiging hugis ng buhay mo bukas. Kaya bago ka gumastos ng oras, itanong mo muna sa sarili mo: “Ito ba ay puhunan sa magandang kinabukasan, o sayang lang?

Number 3

Huwag kang tumigil sa pagkatuto

Kapag tinapos mo ang pag-aaral sa eskuwela, akala mo tapos na rin ang lahat. Diploma na lang ang kailangan at pwede ka nang magpahinga. Pero ang totoo, doon pa lang nagsisimula ang tunay na pagkatuto. Kasi ang buhay mismo ang pinakamalaking paaralan, at araw-araw, may bago itong ituturo sa’yo—kung bukas ang isip mo.

Isipin mo ito: ang teknolohiya ngayon, sobrang bilis magbago. Kung ang alam mo lang ay kung paano gumamit ng cellphone noong 2010, mahihirapan ka na ngayong sumabay. Kung hindi ka natututo, maiiwan ka sa likod habang ang iba, umaakyat sa mas mataas na antas.

Pero hindi lang ito tungkol sa skills o sa trabaho. Ang pagkatuto ay pwede ring sa relasyon, sa buhay, sa pagkatao. Halimbawa: dati, siguro mabilis kang magalit, pero habang natututo ka sa karanasan, napagtatanto mong mas mahalaga pala ang pasensya kaysa sa panalo sa argumento. O kaya dati, takot kang mag-try ng bagong bagay, pero nang sinubukan mo, doon mo lang nakita na kaya mo pala.

Kung titignan mo, ang mga taong tunay na matagumpay, hindi sila yung pinakamatalino sa klase noon, kundi yung mga hindi tumigil sa pag-aaral kahit tapos na ang klase. Bill Gates, Elon Musk, kahit mga kilalang lider, lahat sila, mahilig magbasa, mag-research, at matuto mula sa iba. Ang sekreto nila? Curiosity. Hindi sila nakuntento.

Ngayon, tanungin mo ang sarili mo: “Ano pa bang bago ang natutunan ko nitong nakaraang buwan?” Kung wala kang maisagot, baka oras na para magdagdag ng kaalaman. Hindi kailangang laging formal na edukasyon. Pwede itong libro, podcast, mentor, o simpleng pakikipag-usap sa taong mas may karanasan.

At tandaan mo: hindi hadlang ang edad. Maraming tao ang nagsasabi, “Matanda na ako, tapos na ako diyan.” Pero ang isip na nagsasarado sa bagong pagkatuto, para na ring pusong ayaw nang magmahal—hindi na lumalago. Marami ngang kwento ng mga taong natuto mag-negosyo sa edad na 50, natutong gumamit ng computer sa edad na 60, o nagsimulang magpinta sa edad na 70.

Kung titigil ka sa pagkatuto, titigil ka rin sa paglago. Pero kung patuloy kang bukas, kahit mahulog ka, matututo ka kung paano bumangon. Kahit maligaw ka, matututo ka kung paano hanapin ang tamang daan.

Kaya ang paalala: huwag mong ikulong ang sarili mo sa iniisip mong alam mo na. Ang utak ay parang musculo—kung hindi ginagamit, humihina. Pero kung laging hinahasa, lalo itong tumatalino at lumalawak.

Sa huli, ang tanong ay simple lang:

Gusto mo bang mabuhay bilang taong natigil sa nakaraan, o bilang taong patuloy na lumalago at umaabot sa mas mataas na bersyon ng sarili niya?

Number 4

Gumamit ng pera nang matalino

Sabi nila, “Money is a good servant, but a terrible master.” Totoo ito. Ang pera ay parang apoy—kapag ginamit mo nang tama, makakatulong para uminit ang tahanan at magluto ng pagkain. Pero kapag hinayaan mong makawala, pwede itong magsunog ng buong buhay mo.

Ang problema kasi sa marami sa atin, hindi pera ang mali, kundi ang relasyon natin dito. Madalas, ang pera ay ginagamit para ipakita sa iba na “kaya ko ring bumili niyan” o “mas maganda ang akin kaysa sa’yo.” Kaya maraming tao ang may bagong cellphone pero wala namang ipon. Maraming laging naka-branded pero baon sa utang.

Isipin mo ito: bawat pisong hawak mo, desisyon iyon kung magiging puhunan ba o magiging basura. Kapag ginastos mo lang sa pansamantalang luho, tapos wala ka nang pambili ng kailangan sa susunod, ikaw ang talo. Pero kapag natutunan mong ilagay ang pera sa tamang direksyon—ipon, investment, o bagay na magpapalago sa’yo—ang pera mismo ang magtatrabaho para sa’yo.

Halimbawa, isipin mo ang dalawang tao na parehong kumikita ng ₱20,000 kada buwan.

Yung una, ginastos lahat sa gadgets, kainan sa labas, at kung anu-ano. Wala siyang naiwan sa dulo ng buwan.

Yung pangalawa, naglaan ng 10% para sa ipon, 10% para sa maliit na investment, at 10% para sa personal growth (libro, kurso, o skills). Sa simula, parang maliit lang. Pero pagdating ng ilang taon, ang pangalawa ay may naipon, may kita mula sa investments, at mas may skill na magagamit para kumita pa.

Ibig sabihin, hindi sa laki ng kita nakikita ang talino sa pera. Kasi may mga kumikita ng milyon pero laging kapos, at may mga simpleng sweldo pero nakapagpapatayo ng negosyo o bahay. Ang sikreto ay financial discipline.

Minsan kasi, nagiging alipin tayo ng instant gratification. Yung tipong, “Gusto ko ngayon na, kaya bibilhin ko.” Pero kung maghihintay ka lang at iisipin mong mabuti kung talagang kailangan mo ba iyon, malamang ay hindi mo na siya bibilhin kinabukasan. Kaya magandang tanong bago gumastos: “Ito ba ay want o need? Ito ba ay makakatulong sa akin long-term, o sandaling ligaya lang?”

At syempre, huwag mong kalimutan ang generosity. Ang pera na ginagamit sa pagtulong at pagbabahagi ay hindi nauubos. Sa paraang hindi natin maintindihan, bumabalik ito—minsan hindi pera, kundi kapayapaan, suporta, at blessing na mas mahalaga pa.

Sa huli, tandaan mo: ang pera ay kasangkapan, hindi layunin. Kung gagamitin mo ito nang matalino, ikaw ang may hawak sa buhay mo. Pero kung hinayaan mong ikaw ang kontrolin ng pera, kahit gaano karami pa ang dumating, pakiramdam mo laging kulang.

Number 5

Alagaan ang relasyon

Kung tutuusin, ang tunay na yaman ng tao ay hindi nasusukat sa dami ng pera o ari-arian, kundi sa kalidad ng relasyon na meron siya. Kahit gaano ka kayaman, kung mag-isa ka lang, mahirap pa ring tawaging masaya ang buhay. Pero kahit simple lang ang pamumuhay, kung napapalibutan ka ng mga totoong tao na nagmamahal at sumusuporta sa’yo, ramdam mo ang kasaganaan.

Ang relasyon ay parang halaman: hindi sapat ang isang dilig para mabuhay ito. Kailangan mo itong alagaan araw-araw—bigyan ng oras, pansin, at pag-unawa. Kapag pinabayaan, natutuyo. Kapag puro salita lang at walang gawa, hindi ito tatagal. Pero kapag inalagaan mo, lalago ito, lalalim ang ugat, at magiging matibay laban sa anumang unos.

Madalas kasi, ang problema natin ay yung iniisip nating automatic na “nandiyan lang sila.” Iniisip natin, “Pamilya ko naman sila, kaibigan ko naman sila, partner ko naman siya—maiintindihan nila ako kahit anong mangyari.” Oo, minsan totoo yun, pero tao rin sila. Kapag lagi nating pinapabayaan, napupuno rin sila. At darating ang araw na baka magising ka na lang at wala na sila sa tabi mo.

Relatable diba? Ilang beses mo nang narinig na ang relasyon ay nasisira hindi dahil sa isang malaking pagkakamali, kundi sa maliliit na bagay na hindi natin inaasikaso—hindi paglalaan ng oras, hindi pakikinig, hindi pagpapakita ng appreciation. Yung simpleng “Kumusta ka?” o “Salamat” ay napakalaking bagay para maramdaman ng tao na mahalaga sila sa’yo.

Sa relasyon, hindi sapat na mahal mo siya. Kailangan ipakita mo rin sa gawa. Kung may partner ka, bigyan mo siya ng oras kahit busy ka. Kung may pamilya ka, kumustahin mo sila kahit sandali lang. Kung may kaibigan ka, maging present ka hindi lang kapag masaya, kundi lalo na kapag hirap.

At hindi lang ito tungkol sa romantic love. Kahit sa trabaho, sa negosyo, o sa simpleng pakikipagkapwa, napakahalaga ng magandang relasyon. Kasi sa dulo, hindi lang skills o talino ang magdadala sa’yo sa taas, kundi kung gaano ka marunong makitungo at mag-alaga ng tao.

Isipin mo rin: lahat tayo nagkakamali. Walang perpektong relasyon. Pero kung marunong kang magpakumbaba, humingi ng tawad, at magpatawad, mas nagiging matibay ang samahan. Ang pagkakamali ay pwedeng maging dahilan ng pagkawatak, pero pwede rin itong maging simula ng mas malalim na pagkakaunawaan—depende kung paano ninyo haharapin.

Kaya bago ka maghabol ng tagumpay o material na bagay, tanungin mo muna ang sarili mo: “Naalagaan ko ba ang mga taong pinakamahalaga sa akin?” Dahil sa huli, hindi pera o posisyon ang hahanapin mo, kundi presensya ng mga taong mahal mo.

Number 6

Piliin ang laban

Sa buhay, hindi lahat ng bagay ay dapat mong patulan. Oo, may mga pagkakataon na kailangan mong ipaglaban ang prinsipyo mo, pero may mga sitwasyon din na mas mainam ang manahimik at hayaang lumipas.

Minsan kasi, iniisip natin na kapag hindi tayo sumagot o lumaban, talo tayo. Pero ang totoo, hindi lahat ng laban ay panalo kahit nanalo ka sa argumento. May mga laban na pag pinasok mo, mas marami ka pang mawawala—oras, enerhiya, at minsan pati relasyon.

Isipin mo ito: may tao na hindi naman interesado sa katotohanan, gusto lang manalo sa diskusyon. Kahit anong paliwanag mo, hindi siya makikinig. Kung ipipilit mo pa rin, ubos ang oras at emosyon mo, tapos wala ka ring napala. Parang sumisigaw sa pader—nakakapagod, pero walang nagbabago.

Relatable ito sa social media. Ilang beses ka na bang nakakita ng mga taong nag-aaway sa comment section? Laban dito, laban doon, tapos sa huli, walang nagbago sa opinyon ng bawat isa. Ang tanging nangyari lang ay nagkaasaran, nagka-initan, at nasayang ang oras na pwede sanang ginamit sa mas produktibong bagay.

Pero hindi ibig sabihin nito ay palagi kang tatahimik. May mga laban na karapat-dapat salihan—kapag ang nakataya ay ang integridad mo, ang pamilya mo, o ang mga bagay na mahalaga sa’yo. Kapag hindi ka lumaban sa mga ganitong sitwasyon, baka isipin ng iba na wala kang paninindigan.

Ang susi dito ay wisdom—ang malaman kung alin ang dapat mong harapin at alin ang dapat mong iwasan. Para itong chess game: hindi lahat ng galaw ay dapat gawin. Kailangan mong pag-isipan kung saan hahantong ang bawat hakbang.

Pwede mong itanong sa sarili mo bago sumabak:

Makakatulong ba ito sa akin long-term, o puro emosyon lang?

Magbabago ba ang sitwasyon kung ipipilit ko?

Ito ba ay laban na magpapaunlad sa akin, o magpapabigat lang?

Sa relasyon, ganito rin. Minsan magkaiba lang kayo ng opinyon, at pinipili mo pang palakihin. Sa halip na maging maayos ang usapan, nagiging malalim na tampuhan. Pero kung marunong kang pumili ng laban, alam mong hindi lahat kailangang patulan. Kasi mas mahalaga ang tao kaysa sa panalo sa argumento.

Ang hindi alam ng marami, minsan mas malaking lakas ang nasa katahimikan kaysa sa pagsigaw. Hindi ibig sabihin ng hindi ka lumaban ay mahina ka. Minsan, iyon pa nga ang tunay na tapang—yung kontrolado mo ang sarili mo at hindi ka basta-basta nagpapaikot sa emosyon.

Sa huli, ganito lang ang simpleng prinsipyo: Huwag mong sayangin ang bala sa mga laban na hindi makakapagpanalo ng totoong kapayapaan at pag-unlad sa buhay mo.

Number 7

Alagaan ang isip at damdamin

Kapag naririnig natin ang salitang “pag-aalaga,” kadalasan ang naiisip agad ay katawan—kumain ng tama, mag-ehersisyo, uminom ng vitamins. Pero madalas nating nakakalimutan na kasing-halaga rin ng kalusugan ng katawan ang kalusugan ng isip at damdamin.

Kasi kahit gaano ka kalusog sa labas, kung pagod na pagod ka sa loob, wala ring saysay. Kahit gaano ka kagaling o kayaman, kung puno ng bigat ang isip mo, mahirap pa ring tawaging masaya ang buhay.

Ang utak at puso natin ay parang baterya—kapag lagi mong ginagamit pero hindi mo nire-recharge, nauubos. At kapag ubos ka na, hindi lang ikaw ang naapektuhan kundi pati ang mga taong nakapaligid sa’yo.

Na-experience mo na ba yung tipong ang dami mong iniisip sa trabaho, may personal kang pinagdadaanan, tapos may kaunting issue pa sa pamilya o relasyon? Hindi mo alam kung saan ka magsisimula, parang sabay-sabay silang bumibigat sa balikat mo. Ang ending, iritable ka kahit sa maliliit na bagay. Konting salita lang, napipikon ka agad. Hindi dahil masama kang tao, kundi dahil pagod na pagod na ang isip at damdamin mo.

Kaya napakahalaga ng mental at emotional self-care. At hindi ito selfish. Ang totoo, kapag inalagaan mo ang sarili mong isip at damdamin, mas nagiging maayos ka para sa ibang tao. Kasi paano ka makakapagbigay ng pagmamahal at suporta kung ikaw mismo ay ubos na ubos?

Paano ito gagawin?

1. Magpahinga. Hindi lahat ng oras ay laban. May oras din para huminto, huminga, at mag-recharge. Kahit simpleng paglalakad, pagtulog nang sapat, o pakikinig sa musika—malaking tulong.

2. Matutong maglabas ng nararamdaman. Huwag mong itago lahat sa loob. Pwede mong kausapin ang kaibigan, magsulat sa journal, o magdasal. Kapag inilalabas mo ang bigat, gumagaan ang puso mo.

3. Iwasan ang toxic. Kung alam mong may tao, lugar, o habit na paulit-ulit lang nagdadala ng negatibo sa buhay mo, bawasan ang exposure doon. Hindi lahat ng stress ay maiiwasan, pero may mga stress na pinipili natin kahit pwede namang iwasan.

4. Mag-focus sa positibo. Hindi ito pagiging “toxic positivity,” kundi pag-shift ng focus. Halimbawa, imbes na puro problema ang isipin, maglaan ka ng oras para balikan ang mga bagay na nagpapasalamat ka—kahit simpleng bagay lang.

5. Alagaan ang spiritual health. Para sa maraming tao, ang pananampalataya at panalangin ang pinakamalakas na recharge ng isip at damdamin. Kasi dito mo nararamdaman na hindi ka nag-iisa sa laban.

Parang cellphone lang ang utak at puso natin. Kahit gaano kamahal o kaganda ang cellphone, kapag laging 1% battery at hindi mo sineseryoso ang pag-charge, hihinto rin ito. Ganoon din tayo—hindi tayo designed para laging tumakbo nang walang pahinga.

Ang tanong ngayon: Kailan ka huling naglaan ng oras para lang kumustahin ang sarili mo? Hindi yung kumustahin ang trabaho, hindi yung kumustahin ang pera—kundi yung sarili mong isip at damdamin.

Number 8

Maging consistent

Maraming tao ang iniisip na para maging successful, kailangan lang ng talent, swerte, o inspiration. Pero ang totoo, ang pinaka-mahalagang sangkap sa tagumpay ay consistency—ang kakayahang patuloy na gawin ang tama, kahit hindi ka motivated sa bawat oras.

Isipin mo ito: maraming tao ang nagsisimula ng bago. Nagsusulat ng libro, nag-eehersisyo, nag-iinvest, o nag-aaral ng bagong skill. Sa simula, excited sila. Pero paglipas ng ilang linggo o buwan, nawawala ang drive. Bakit? Kasi hindi sila consistent. Hindi nila ginawa ang maliliit na hakbang araw-araw.

Gusto mong magbawas ng timbang. Una, motivated ka—nag-workout ka, nagbantay ng pagkain. Pero pagkatapos ng isang linggo, may trabaho, may lakad, o may stress, tinatabunan mo na ang routine. Resulta? Hindi mo narating ang target. Ang problema hindi talent o disiplina sa simula—kundi ang kakulangan sa consistency.

Kapag consistent ka, kahit maliit lang ang hakbang araw-araw, nagiging malaki ang epekto sa katagalan. Parang tubig na patuloy na patak sa bato—sa una, walang nakikita. Pero paglipas ng panahon, unti-unti itong nakakapagdulot ng marka at hugis. Ganun din sa buhay: maliit, simpleng gawa pero araw-araw, unti-unti kang umuunlad.

Ang consistency ay hindi laging madali. May mga araw na gusto mong sumuko, pagod ka, o nadadala sa distractions. Pero ang sikreto: huwag mong hintayin ang motivation para gumawa. Ang motivation ay pabago-bago, pero ang consistent na habit ay nagtatagal at nagbubunga.

Halimbawa, kung gusto mong matuto mag-gitara, hindi sapat na mag-practice ka lang kapag inspired ka. Kahit 15 minuto lang kada araw, basta consistent, makakakita ka ng progress sa loob ng ilang buwan. Ganun rin sa career, relationships, o personal growth—ang patuloy na effort, kahit maliit, ang magdadala ng malaking resulta.

At isa pa: consistency builds trust. Kapag consistent kang tao, nakikita ito ng mga tao sa paligid mo—sa pamilya, kaibigan, o trabaho. Nakikita nilang reliable ka, na puwede silang umasa sa’yo. Hindi lang ito para sa sarili mo, kundi para rin sa relasyon mo sa ibang tao.

Sa madaling salita: huwag kang matakot magsimula kahit maliit lang, at huwag kang matigil kahit hindi ka motivated. Ang tunay na tagumpay ay hindi nangyayari overnight. Ito ay bunga ng maliliit na tamang hakbang na inuulit araw-araw.

Number 9

Huwag kang maging alipin ng opinyon ng iba

Isa sa pinakadelikadong bagay sa buhay ay yung kapag sobra tayong nakikinig sa opinyon ng iba. Hindi mo namamalayan, unti-unti kang nagiging alipin ng kanilang iniisip—kung ano ang tama, kung ano ang uso, o kung ano ang dapat mong gawin—imbes na sundin ang sariling paniniwala at pangarap.

Minsan, kahit alam mo sa sarili mo kung ano ang tama, nagdadalawang-isip ka dahil baka may magsabi ng hindi maganda. Kaya nag-a-adjust ka, nagiging “pogi points” o “barkadahan friendly,” at unti-unti, nawawala ang authenticity mo. Parang robot na lang na sumusunod sa script ng iba.

Isipin mo: gusto mong mag-shift ng career at magsimula ng negosyo, pero lahat ng nakapaligid sa’yo ay nagsasabing, “Ay naku, delikado ‘yan, baka mapahiya ka lang.” Sa umpisa, natatakot ka rin. Pero ang totoo, kung laging paiikutin mo ang desisyon mo base sa iniisip ng iba, hindi ka makakalipad. Hindi mo malalaman ang potensyal mo kung hindi mo susubukan.

O kaya sa social media: laging may nagsasabi kung ano ang “cool” o “bawal,” kaya ang dami sa atin ngayon, ini-filter pa ang sarili natin para lang magustuhan ng followers o ng barkada. Pero sa huli, kapag lagi kang nag-aadjust para sa opinyon ng iba, nakakalimutan mo kung sino ka talaga.

Hindi ibig sabihin nito ay puro sarado ka sa feedback. Hindi rin ibig sabihin na hindi ka dapat makinig sa payo. Ang ibig sabihin lang: huwag mong hayaang ang opinyon ng iba ang magdikta ng buhay mo. Piliin mo kung aling payo ang makakatulong at alin ang pwedeng balewalain.

Ang sikreto: magtiwala sa sarili mo. Magkaroon ng sariling standards at values. Kapag alam mo kung ano ang tama para sa’yo, kahit may kritisismo o opinyon mula sa iba, hindi ka matitinag. Sa madaling salita, huwag mong ipagpalit ang tunay mong sarili para sa approval ng iba.

Tandaan: maraming tao ang magiging “expert” sa buhay mo, pero sa huli, ikaw lang ang mananagot sa desisyon mo. Kaya mas mahalaga ang opinyon mo sa sarili mo kaysa sa libong opinion na ibinigay ng ibang tao.

Number 10

Huwag mong kalimutan ang Diyos

Sa bilis ng buhay ngayon, napakadali nating maligaw at makalimot sa pinakamahalagang gabay: ang Diyos. Laging abala sa trabaho, negosyo, social life, at mga pang-araw-araw na obligasyon, minsan nakakalimutan natin na may mas mataas na pananagutan at direksyon ang ating buhay.

Ang relasyon mo sa Diyos ay parang kompas sa gitna ng bagyo. Kapag lagi kang nakakonekta sa Kanya—sa panalangin, pagninilay, o simpleng pasasalamat—mas malinaw ang direksyon mo. Pero kapag nakalimutan mo Siya, kahit gaano ka kabilis tumakbo sa buhay, madali kang maligaw at mapunta sa landas na walang saysay.

Isipin mo ang isang tao na abala sa trabaho at negosyo. Tagumpay siya sa panlabas, pero sa loob, pakiramdam niya ay laging may kulang. Stress, pagod, at minsan pangungulila sa puso. Kapag inaalala niya ang Diyos—naglalaan ng oras sa pagdarasal, pasasalamat, o simpleng pagninilay—ramdam niya ang kapayapaan. Hindi biglang nawawala ang problema, pero nagkakaroon siya ng lakas at gabay kung paano haharapin ito.

Ang Diyos ay nagbibigay din ng perspective. Kapag nadadala tayo ng emosyon, galit, takot, o pag-aalala, makakakita tayo ng liwanag sa Kanya. Para itong pagtingin sa mapa bago maglakbay—alam mo kung saan pupunta, kahit na maraming kurba at daan ang tatahakin.

Hindi rin ibig sabihin na kapag nananalangin ka, mawawala na ang problema. Ang panalangin at relasyon sa Diyos ay hindi magic wand. Ito ay source ng lakas, gabay, at kapayapaan sa puso habang tinatahak mo ang mga hamon ng buhay. Kaya kahit abala ka, kahit pagod ka, kahit may bigat sa balikat, huwag mong kalimutan ang Diyos. Siya ang nagbibigay ng purpose at direction sa bawat hakbang mo.

Praktikal na approach:

Maglaan ng oras araw-araw para sa Kanya, kahit 5 minuto lang ng tahimik na panalangin o pasasalamat.

Sa bawat desisyon, itanong sa sarili: “Ito ba ay naaayon sa mga prinsipyo ko at sa Kanyang kalooban?”

Huwag kalimutan magpasalamat sa mga simpleng bagay—malusog na katawan, pamilya, kaibigan, at pagkakataon.

Sa madaling salita:

Ang tunay na tagumpay ay hindi lang sa dami ng pera, posisyon, o materyal na bagay. Ang tunay na tagumpay ay kapag kahit sa gitna ng abala at pagsubok, hindi mo nakakalimutan ang Diyos—ang pinagmumulan ng lakas, gabay, at tunay na kapayapaan.

Konklusyon:

Kung titignan natin ang 10 Golden Rules na ito, makikita natin isang malinaw na pattern: hindi ang biglaang desisyon o instant success ang nagtatagumpay sa buhay, kundi ang maliliit, consistent, at may saysay na hakbang araw-araw.

Ang buhay ay parang paglalakbay sa gubat o sa bundok. May mga araw na madali lang, maliwanag ang daan, at mabilis kang makakausad. Pero may mga araw din na mabato, madilim, at tila wala nang direksyon. Dito pumapasok ang kahalagahan ng gabay—ang prinsipyo, disiplina, at values na sinusunod mo. Ang mga Golden Rules na ito ay parang ilaw at compass sa gitna ng mahirap na terrain.

Lahat ng hakbang na ito—paghahanda ng isip, disiplina sa oras, pag-aalaga ng relasyon, pamamahala sa pera, pagtitiwala sa sarili, at pananampalataya sa Diyos—ay nagbubuo ng pundasyon. Kapag matibay ang pundasyon mo, kahit dumating ang bagyo, malakas ka pa rin.

Maraming tao ang inuuna ang materyal na bagay—pera, posisyon, o status—pero sa huli, kapag lumaki na ang edad, saka lang nila napagtanto na ang tunay na yaman ay nasa oras na inilalaan sa pamilya, sa sarili, at sa paglago ng pagkatao. Ang totoong tagumpay ay hindi lang panlabas na achievements kundi kapayapaan ng isip, tibay ng damdamin, at pagkakaugnay sa mga mahal mo sa buhay.

Hindi rin laging madali. May mga pagkakataon na natitinag ka, nadadapa, o napapaisip kung tama ba ang lahat ng ginagawa mo. Pero kung babalikan mo ang Golden Rules na ito, madali mong maaalala: bawat maliit na tama at consistent na hakbang ay may bunga sa hinaharap.

Ang sikreto sa buhay ay simple lang: maging conscious sa bawat hakbang, maging responsable sa bawat desisyon, at huwag kalimutan ang mga bagay na mahalaga sa puso mo—ang sarili mo, ang ibang tao, at ang Diyos.

Sa huli, ang mga Golden Rules na ito ay hindi checklist na puwede mong i-tick at tapos na. Ito ay gabayan sa pang-araw-araw na pamumuhay. Isang paalala na bawat araw ay pagkakataon para mas mapabuti ang sarili, mas mapalalim ang relasyon, at mas mapalapit sa mga tunay na mahalaga.

Kaya ngayon, tanungin mo ang sarili mo: “Sa araw-araw na ito, alin sa mga Golden Rules ang aking pinapahalagahan, at alin ang puwede kong simulan ipatupad para sa mas magandang bukas?”

Sa pamamagitan ng maliliit na hakbang na may puso, disiplina, at tamang gabay, makakamit mo ang isang buhay na hindi lang matagumpay sa panlabas, kundi ganap at makabuluhan sa loob.